مولابیا

ای دلبر صاحب کمال ای یوسف جاه وجلال مولابیا 
ای پاده شاه با نقاب دستی مزن بر سینه ها مولا بیا 
این دل هوای موی تو افتاده خاک کوی تو 
قامت به رنجؤری کشید این پیکر زیبای ما مولا بیا 
راه دیار مشکل بود ای صاحب تیغ برا 
گرمی بازار پس مکن چشمان قبار غم گرفت مولابیا 
یاری می خواهیم و امان محتاج دلجوییم زمان 
آمد ت توان دیگر به سر اوج بلاگیرد جهان مولا بیا 
ای کعبه دلهای خاک و ای هستی ،هستی تاک  
باغ تمنای وجود امروز شکسته هر دل ما مولا بیا 
دلبر که چون گل با صقاست در جمع دوستان در غفاست 
مظلوم بی پناه ما ایم امروز زمان تنگ ما مولا بیا 
بیش از این نالان مکن دل شکسته گان ببین 
پرده بر گیر بیا ما را به خود وامگزار بد حال ما مولا بیا 
ازه سفر نمی کنی منزل چرا وا نمی کنی 
آتش به جانها گرفت بیماری از ما جانها گرفت مولا بیا