کابوس

 هنوز شروع تلخت را به یاد دارم

 شب هایم را بی رویات سپری میکنم

  هنوز کابوس شکستنم را به یاد دارم

  اشکهایم به جای جاری شدن از  گونه هایم در قلبم جاریست

   چون هنوز رد دست هایت را به رخم میکشد

   هنوز دفترم زیر گرد و غبار تنهاست

    چون احساسم به تو هنوز در صفحه هایش فریاد میکشد

    من به درد محکومم چون هنوز  شعرهای نگفته ام را با تو شروع می کنم

     تو تو تو تنها واژه ی تنهایی من است.