عشق

بسی سرهای سبز بپای عشق افتد

گر جان طلب کند آنهم بپای عشق افتد

چو نیلو فرها میپیچم بپای عشق

همه هستیم بپای  عشق افتد

بایادش شبها هزار اختر می چینم

صبحدم همه اش بپای عشق افتد

بی تو همه پوچ وبا توهمه پر بها

همه پربها بپای عشق افتد

خاطره های شیرین و وعده دلم

چونسیم صبگاهی بپای عشق افتد

گر صد جام الست دهد پیر ما

همه به یمن ساقی بپای عشق افتد

عشق در قلم نگنجد بی غزل و ترانه

غزل وترانه هم بپای عشق افتد

ای ساقی خوش بزم خوشیها ببخش

وز کرمت خوشی بپای عشق افتد

هیچ شدن و پوچ شدن در قدم دوست

بسی جان زنده بپای عشق افتد

الهی سرخوشان عشق هردم فزون باد

تا که فوزونی ها بپای عشق افتد

دردی کشان خود مخمور جام عشقند

رخ بنما که رخها بپای عشق افتد

رندی بکار رندان در عقل نگنجد

طریق ما سالک کی بپای عشق افتد