هفت سین

درود بانو
بسیار زیبا و مبین مشکلات جامعه بود
دستمریزاد
قلمتان جاودان
عیدتان پیشاپیش مبارک

درود استاد بهرامچی گرامی
مثل دو تا ماهی  درون  تُنگ ِ  آبی
چشمان پیرش  مثل هر شب خسته بودند
درهفت سین ِ عمر ِ حسرت خورده ی مرد
این صحنه ها  تکراری و   پیوسته بودند

شعری هنرمندانه و غم آلود
سال نو بر شما و همه ی ساکنین زمین مبارک باد
به امید جهانی سرشار از صلح و سلامتی
در پناه حق

درود ها بر استاد بانوی عزیزم
بسیار دردناک اما زیبا بود بانو
به امید ریشه کن شدن فقر بیماری ظلم

پیشاپیش عید نوروز رو بهتون تبریک میگم

یک سقف ِ کوچک سمت ِ شب آن دورها داشت
اما همیشه صبح ها نزدیک ما بود
چین و چروک ِ دستهایش حرف می زد
انگار سِنش بیشتر از قرن ها بود


کفشش همیشه کوچه ها را شعر می گفت
این دوره گرد ِ ژنده پوش ِ آسمان جُل

گاهی بساطش نان ِ خشک ِ سفره ی ما

گاهی صدای گاری اش هم ساز ِ بلبل



سلام و ارادت حضور سرکار خانم بهرامچی استاد بزرگوارم
قلم شما ....نگاه شما....افکار شما....معجزه ای میاورد بنام شعر
ممنون از شما

درودها بانوی گرامی
هرچندغمناک‌ولی بسیار زیبا بود
رقص قلمتان پایدار
شادباشیدبه نوروز شادی

سلام و درود استاد گرامی
بسیار بسیار زیبا بود
آموختم از نوازش قلمتان
عیدتون مبارک

بانو بهرامچی گرامی
درود بر شما ...
خداوندا !
در این آخرین روزهای سال ،
دل من و دوستانم را ....
چنان در جویبار زلال رحمتت شستشو ده
که هر کجا تردیدی هست ...
ایمان،
هر کجا زخمی هست ...
مرهم و درمان،
هر کجا نومیدی هست ...
امید
و هر کجا نفرتی هست ،
عشق...
جای آنرا فرا گیرد
"سال نو مبارک"
...

بسیا زیبا سرودی است
شاعرگرامی
هزاران درود برشما

سلام
سلام به همه دوستان و عزیزان سایت شعر ناب
سال 98 سال ماتم و درد بود
سال 98 سال پیروزی مردگی بر زندگی بود
سالی که برای یک لقمه نان حلال هزار کار حرام کردیم
اما . . . . . .
امیدواریم که در سال پیش رو ماتم به خوشحالی و درد به بهبودی بدل شود .
نمیتوان سال نو را تبریک گفت زیرا آنقدر افسوس خوردیم که تمام آنها کهنه شده است .
آرزو داریم نه رویا
خواسته داریم نه خواهش
طراوت میخواهیم نه پوسیدگی
من حقیر چگونه میتوانم به شما بزرگواران تبریک بگویم که دلهایتان پر از تشویش و نگرانی ست .
خداوندا :
دلهای ما را در این شب ، با نویدی خرسند گردان
و به همه آنهایی که دردمند هستند صبر و شکیبایی ارزانی دار
برای همه شما مخصوصا پزشکان و پرستارانی که از نزدیک دردهای جامعه را لمس کردند تعظیم میکنم

درود بانوی گرامی
بسیار زیبا سروده ای دست مریزاد
عید برشما شاعر گرامی مبارک

نوروزتان شاد

سلام و احترام،
بزرگوار!
تدوین قالب های تازه ی سروش، سه گلشن، و شعر سبز (چندآهنگ)، محصول سی سال تلاش علمی و عملی اند که امیدوارم با مطالعه ی آنها و در صورت امکان، سرایش در این قالب های تازه، مددکار مان در جهت معرفی و گسترش کاربردی این قالب های شعری تازه و توانمد باشید.
نکته ی مهم، این که: سروش، سه گلشن و شعر سبز(چندآهنگ)، هیچیک قالبی تفنّنی و در حد چیدن متفاوت قافیه و … نیستند؛ بلکه هریک، بطور کارشناسی شده، دستگاه مستقل و توانمندی برای سرایش های تازه اندو احتمالا با مطالعه ی نمونه ها، این مطلب را تایید خواهید فرمود.
توضیحات و نمونه اشعاری از قالب های جدید را در همین سایت می توانید بیابید.
نمونه شعری در هریک از این قالب ها تقدیم تان می شود.
شعری در قالب سروش:

چیست گل؟ رازِ نازِ خنده ی دوست/
شعر- نقاشیِ معطّرِ اوست/
مِهرچهر و لطیف و عاطفه روست/
گل، نشانِ خداست.//

شعری در قالب سه گلشن (سه گلشن: آغازگر+ بدنه+ پایانبخش؛با حداکثر تنوع در هر بخش):

این بار هم اَدا/
یک کوفه، ادّعا/
شرمنده ام خدا!/
خوب است یا نه: این همه، ما ادعا کنیم /
ترسم که کوفه ی دگری را به پا کنیم/
خیلی پر ادعا شده ام. شرم، شرم، شرم/
کافی ست ادعا. بله، باید دعا کنیم/
حالم بد است. پر شده از آرزوی پَست /
“سرمست گشتنی”، تو بیا دست و پا کنیم/
باید تلاش کرد که جان، باوفا شود /
تا بیش تر به عاشقی اش آشنا کنیم/
ای وای! وای! وای! عجب لاف می زنیم! /
ترسم که عاقبت، گل زهرا، فدا کنیم/
ای وای! وای! وای! زبانم بریده باد! /
هرگز مباد آن که پشیزی خطا کنیم/
شاید که ناگهان…/
عاشق شوید هان!/
آماده، عاشقان!//

نمونه ای در شعر سبز یا چندآهنگ (میانه ی سپید و نیمایی ست؛ موزون تر و قافیه مند تر از سپید و چندآهنگ تر و دارای اوزان متنوع تری نسبت به نیمایی که با تغییر اوزان می تواند باعث انتقال از حسی به حس دیگر بشود.
قدیمی ترین نمونه ی شناخته شده ی آن در نزد ما، چندآهنگی ست با حدودبیست سال قدمت، به نام حسنک شعر من، سروده ی جناب حامی شریبی):

سپید بود/
و زیستنش سبز/
و پروازش سرخ/
و در هنگامِ گلگون ِ آسمانی شدن /
آن میامی تن/
آشکار/
دلشکار/
می سرود و می نواخت/
شعرهای ماندگار/
تغزلِ خوشه های پربرکت ِ تبسم/
تبسمی آفتابارانی/
آن چنان که کشتزارها/
دوباره زیستن را/
شاعرشدند.//