مولا علی جان

یک آشنا نباشد . جز مامِ بندگی ها

مرگ است زنده بودن . گر شیعه اش نبودن

در وصفِ او نگفتن . بی او شعر سرودن

گر عالمی ببینی . بی نام او نشینی

گر عاشقش نباشی . در عشق کمترینی

شرمنده ام به غایت . در حدِ بی نهایت

یک عمر من نبودم . با نورِ این ولایت

صد رنگ بر گرفتم . از او خبر گرفتم

در هر بلا و طوفان . قرآن به سر گرفتم

از جای خود پریدم .  هر بار می شنیدم

نامی ز مردِ حیدر . چون باد می رسیدم

زنجیرِ سستِ ایمان . هر سو شکسته پیمان

افسوس من نبودم . چون شیعه ای مسلمان

هر روز در گدازم . درمانده چاره سازم

در حُزنِ روزِ محشر . بی توشه بی جهازم

هر دم به اضطرابم . از فکرِ این نخوابم

هر لحظه در هراسم . هر لحظه من خرابم

چون ساقه ای شکستم . با جان و قلبِ خستم

بر بام می نشینم . با این دهانِ بستم

یادآورم خدا را . بر دردِ جان شفا را

خوانم به نامِ رحمت . با رنجِ دل دعا را

گویم تو را خرامان  . بر دردِ سینه درمان

یک دم شفاعتم کن . تو ای مولا علی جان

محمد رضا لطفعلی آینه (دل نواز)

1391/08/12 ساعت 1 بامداد

عید ولایت بر عاشقان امامت مبارک باد