مجلس ترحیم مجازی

رفت سفر یک نفر از دوستان
عافیت خویش به بازی گرفت

با کرونا مُرد و زنش بعد از آن
مجلس ترحیم مجازی گرفت

(ابراهیم حاج‌محمدی)

با احترام به ساحت بلند شعر و ادب ایران زمین
و با عرض سلام به حاضرین محفل ناب

مجالی یافتم و مروری کردم دفترِ آثار استاد "ابراهیم حاج‌محمدی" عزیز را. بدون گزافه ساعتی "فاخرخوانی" کردم و بهره‌ها بردم از این قلم. خواستم در شرح متن و آهنگِ غزلِ تازه‌ای که امروز به اشتراک گذاشته‌اند مختصری بنویسم، اما در بین آثار ایشان قطعه‌ دوبیتی طنزی خواندم و حیفم آمد دیگر عزیزانِ خوش‌ذوق از لذت خواندن این طنزانه بی بهره بمانند.
یک سال و چند ماهی‌ست که این ویروس منحوس میهمان ناخوانده‌ی ماست و هرجور که خواسته جولان داده و می‌دهد. در بدو تشریف‌فرمایی و اوایلِ شیوع؛ موضوع داغ بود و بازار طنزپردازان هم پر رونق. و کاروان طنز تا جائی پیش رفت که "کرونا" را گاهی در مقام معشوقه‌ای دلبر و عاشق‌کش می‌خواندیم. در این ترنومنتِ ادبی هر کدام از صاحبانِ قلم "متاع خویش نمودند تا که قبول افتد و چه در نظر آید"
در این قطعه وجودِ واژه‌گانی چون (سفر، دوست، عافیت) کلید است بدان جهت که چشم و گوش و ذوقِ خواننده را به روی طنزی فاخر باز می‌کند و وجود واژه‌گانِ بِروزی چون "کرونا" و "مجازی" مُعَرِف؛ که این قطعه‌ی شیرین از قلم شاعری معاصر است نه از دفتر مواعظ و حکایات سعدی.
این قطعه‌ی کوتاه در مضمون، سرنوشتِ هم‌نوعِ بخت برگشته‌ای را روایت می‌کند که بی توجه به توصیه‌های سلامت‌مدارانه و با عبور از خط قرمزها، عاقبت در آغوش کرونا می‌میرد.
سراینده‌‌ی خوش ذوق این موضوع را به طنازی تمام به طنز می‌کشد و "با کرونا مردن" را اوج شیفتگیِ جاهلانه رقم می‌زند. در بیت دوم و مشخصا در آخرین مصراع، کلام به نقطه‌ی اوج خود می‌رسد.
اما قبل از آنکه پی به لطافت این حکایت ببرم از خودم می‌پرسیدم که چرا "استاد حاج‌محمدی" بیت دوم را اینگونه نیاورده‌اند؛
"با کرونا مُرد و زنش بهرِ وِی
مجلس ترحیم مجازی گرفت"
اما از آنجا که "با کرونا مردن" یک معضل است و "برگزاری مجلس ترحیم" معضلی مهم‌تر، شاعر طنزپرداز در مصرع سوم و با عبارت "بعد از آن" توجه خواننده را یک‌جا می‌کند تا به این مهم بپردازد.
فی‌الواقع نقطه‌ی اوج طنز "برگزاری مجلس ترحیم مجازی‌ست" که بعد از "مردنِ با کرونا" رقم می‌خورد و "زن" بعنوان شخصیتِ اولِ حکایت، بانیِ این مجلس است که یقینا" مجلسِ درخوری برای آن مرحوم برگزار می‌کند.(خندانک)


با احترام
ابراهیم هداوند
۱۳/اردیبهشت/۱۴۰۰