تسکین

من پراز دردم چرا درفکر تسکین نیستی
درپی آرامش این قلب مسکین نیستی

من به پای عهددیرین جان ودل دادم ولی
ذره ای حتی شبیه یار دیرین نیستی

سالها اصرارکردم بر دعایی اشتباه
ناله امن یجیبم را تو آمین نیستی

سووشون یاکوه سرگردان کجا دیدم تورا
من جلالی کردم ودیدم که سیمین نیستی

مثل یک شبگردم و شهری به حالم گریه کرد
آنقدر ویسی که یاد اشک رامین نیستی

کهکشان تیره ام را خوشه پروین شدی
پس چرا یادآور معشوق پروین نیستی

من شرابی کهنه ام تلخ و پر از مستانگی
زهرمهلک می شوم چون جام زرین نیستی

کفتری دل خسته بودم درخیال صید تو
از شکارمن گذشتی یا که شاهین کیستی

بیستون را میشود ازنو به تسخیرش کشید
من که فرهادم تو اما شور شیرین نیستی