آفتاب

بگذار بتابد آفتاب
بر گونه های تو
آنگاه
که نور
بر قطره های آب می رقصد
دستت را از چهره ات بردار 
بگذار 
آفتاب در چشم های تو برقصد
این رسم عاشقی  
رقص من و توست بر رود زمان
چون آفتاب  تابید
بر رخسار مردمان پیش از ما 
و می تابد 
بر آیندگان دور
آنگاه که
خاطره در ذهن 
 خیابان
گم می شود
تنها این لحظه های
آفتاب زده از آن ماست
پیش از 
اندوه ابرها بر چهره خورشید
دستت را از چهره بردار
بگذار بتابد آفتاب ... 
مجید هوشیار