خوی

« خوي »
خوی بدخود،تو رها کن دراین روزگار         
 خوي    نکویت    بُوَد    از     کردگار
طبعت   اگر  در  ره  حق  مایل   است           
 طبع2  تو    بهتر   شود    از    کردگار
ای   بشر  آن  فطرت    نیکت  ،  بـبین         
  فطرت    نیک      آورد   از     کردگار
کار  جهان ، بی اثر  از حکمت   است            
حکمت   حق   کار   کند   ،   استوار
بی علل   و    علت    ،   نقشش   مَبین           
 کار    گره  در  گره     ،       روزگار
ای   عجب  این  طبع   من   آماده  شد            
تا  که    نکوتر   شود     از    کردگار
هر   غلط    از   ناحیه ی  ،   طبع  من           
 در  ره   اصلاح   خود    آمد    به  کار
طبع  حسن  از  پرتو حق ، دور  نیست          
  در ره  حق ، از   چه   نیامد    به   کار
٭٭٭
2- سرشت – ميل – استعداد شعر