هبوط

من دام بودم خالی ز اسرار هستی
تو دام نهادی و دو پایم بشکستی
این رزق نبود رازق هستی که نهادی
بر سفره ی این مفلس و بر جای نشستی
آگه نبودی ز عیوب دو جهانم؟ 
من را ز چه رویی تو به این ملک ببستی؟
فارغ بودمی، مست و غزل خوان به عالم
چون چلچله ای کز ید صیاد بجستی
سلطان جهان بودم و فارغ ز هیاهو
با آن علف هرزه تو تارم چه شکستی؟
بین من و تو سری ز اسرار مگو بود
با آن شجرت پرده ز اسرار گسستی
اینک که در این چاه به ظلمت بنشستم
یا رب تو رسان از کرمت دستی بدستی
۱۳۹۷/۱۰/۱۵