سردار نی
بشنو ا ز نِی نِی نوای نینو ا ست
ناله هایش ناله های کربلا ست
تا که آوایی به نایِ نِی فتاد
نی نوای خود عیان کرد و سِتا د
در نوای نی سخنها خفته است
نی سخنها را به نی ها گفته است
سر چو مِی نوشد بسا بر نِی شود
نی نوایش همنو ا ی وی شود
نی که دارد یک سرِ نا بی به سَر
با ز می گوید ز نایش ا ز شَرر
از چه رو سَر بر سَرِ نی کرده ا ند
این جنایت از چه بر وی کرده اند
سَر بگو ید سِرّ خود بالای نی
بر جهانی که بگردد مست مِی
می رود سَر همره نی با زمان
تا بگوید راز خو د را بر جهان
سَر ز سِرِّ خود حکایت می کند
وز مسلما نها شکایت می کند
اینچنین سَر گوید ا ز رازش بیان
تا بگردد گفته های او عیان
معرکه بین من و کا فر نبو د
بل مسلمان بود و کافر می سُرود
بس خدنگ و تیغها آورده ا ند
نا مراد یها ی ا فز و ن کرده اند
من که فرزند علیِ حیدرم
دست حق باشد همیشه بر سرم
ما درِ من دختر پیغمبر ا ست
بر زنانِ یک جها نی رهبر است
باچنین وضعی تعرُض کرده ا ند
بر علیه ما تحرُض کرده ا ند
تیر ها بر طفلِ معصو مم زدند
تیغها بر جانِ مظلو مم ز د ند
ا کبرم را تکه تکه کرده ا ند
کینه ها در دل ز من پرورده ا ند
دست عبا سم ز تن بر کند ه ا ند
مشک آبش بر زمین افکند ه ا ند
کو دکا نم را بسی آزر د ه ا ند
با غُل و زنجیر هر جا برده ا ند
خیمه ها را آ تشی افکند ه ا ند
خا نه هایم را ز جایش کنده اند
زینبم را زار و محزون کرده اند
از غمِ من پیر و دلخون کرده اند
تاکه حرفِ سَر به پایانش رسید
ناله ایی محزون ز نای نی جهید
ناله ها و مِی به هم آمیختند
با رثا دلها به غم آویختند
گر کسی نوشد از این معجون ناب
این جهان گردد برایش یک سرآب
بعد از آن آوای نِی شد نای مِی
نِی ز نا ی مِی دهد آوای نِی
مستی مِی ا ز نواهای نِی ا ست
ناله های نِی ز سودای مِی ا ست
مِی که میجوشددل نِی پرغم است
نِی که مینالد مِی اش درماتم است
همنوا گردیده نِی با جوشِ مِی
تا بگو ید قصه ی سر روی نی
پس توهم (احمد) اگر مستی زمِی
کن کتا بت قصه ی سر دارِ نی
درودبرشما
زیباقلم زدید
ماجورباشید