زخمهای خاکستری

این سوی زمین همیشه جنگ است
.- به حساب نفت میگذارمش!-
.
.
.
پیراهن آبی ملانژت را میپوشی
برای الماسهای سیاه دست تکان میدهی
دور میشوی

گریبان شعرهایم پاره میشود ...

روبروی تو مینشینم
منتظرت میمانم
گربه ی شرودینگر کنار شومینه به خواب رفته است!!
کره ی جغرافیایی را میچرخانی
عطرهای سرد زنانه
از چشمهایت بیرون میریزد
در دود سیگار
پیراهن حریر کوتاهم
لابلای درخواستهای مدنی جا مانده است!
چمدانم را میبندم
به سرزمینم برمیگردم
پدرم را میبوسم
آن سوی آبها دراز میکشم
-و به صدای کلاغها گوش میدهم-
روی شیشه های بخارگرفته قلب میکشم
و نامت را ...

-منشور حقوق بشر از پلکهایت آویزان میشود!-
روی تمام سالها شراب میریزی
شمعها را فوت میکنم
و عکس پدربزرگم را
.
.
.
میبرم
.
.
.

کیک را

دستم را ..

میان آوازهای خونی بیتوته میکنم

دکمه هایت پیراهنت را باز میکنی..
برنزه میکنم...
رژ گونه میزنم ...
عاشق میشوم...

این سوی آبها همیشه جنگ است...!
اما من به زبان مادریم لالایی میدانم
و سومین جهان در زخمهای خاکستریم خانه دارد ..