کاباره ی زیبا

من دوستت دارم، شراب شور من باشی
آن نفحه ی شیرین   نیشابور من باشی
از مستی شب، آیه ی گیلاسها  خالیست
مبعوث آغوش پر از  انگور من باشی
در گوشه های اصفهانم، آتشی برپاست
نبض بهشت هشتم سنتور من باشی
ای خون خاموشانه ی دستان بی ماوا
با باربد ها، نغمه ی ماهور من باشی
در جلجتای آیینه، عریانیت زیباست
تا کوه زیتون، مریم مستور من باشی
پاییز ها را  بر شکوه رقص، بسپاری
کاباره ی  زیبای گرم دور من باشی
از زخمهای خفته میپرسم نشان دوست
با بوسه ای، خمخانه ی مهجور من باشی
.
.
.
سردست بارانهای ییلاق نگاه عشق
هجای خورشیدانه ی  مغرور من باشی