سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        رهگذر

        شعری از

        م.محزون

        از دفتر دفتر اول نوع شعر

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۱۱ مرداد ۱۳۹۱ ۱۲:۱۲ شماره ثبت ۷۵۶۹
          بازدید : ۱۰۹۵   |    نظرات : ۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر م.محزون
        آخرین اشعار ناب م.محزون

        با عرض سلام خدمت کاربران محترم شعر ناب
         
         
        سر بچرخان و چرخ نیلی بین             لکه های منوری دارد
        بسته با دست پینه بسته نخی         بر گلویی که ساغری دارد

        پشت پای شکسته دنیا                   می زند هر چه را که شیرین است
        می کِشد روح تیشه ی فرهاد            در غل و بند عهد دیرین است

        در دهان دریده ی این دشت              آب و باران نشانه ی درد است
        زرد و تیره شده بن دندان                  در گلوگاه قحطی مرد است

        فاش گویم که ساقه می میرد            در تکاپوی خسته ریشه
        در بغل،تیغِ سیر می گیرد                 منجلابِ کویرِ اندیشه
         
        نهر گیتی ز ورطه خشکیده               همچو کشتی نشسته در گِل،گُل
        کَنده کُندیِ تیشه ی انصاف              پر ز بال موقت بلبل
         
        این گلستان به سینه ی هامون        سالیانی دراز خشکیده
        در سبدها نمانده چیزی جز              غوره ی تلخ و سیب گندیده
         
        مانده بر شاخه ی درختی پیر           چینه هایی ز لانه ی زنبور
        تا رهایی ز نیشِ بی نوشی            برده کندو به آشیانه ی دور
         
        لشگری راه خیمه را بسته              گرد گلبوته عرصه بس تنگ است
        در کمان کرده تیر خود را تیغ            این چه رسمی بود مگر جنگ است
         
        تیغِ بستان ولی قبا می خواست     غنچه را طعمه ی ملخ می کرد
        تا بگیرد هر آن چه گل دارد              سوزنش را دوباره نخ می کرد
         
        ریشه از قعر خاک می نوشید         ساقه دیگر ولی نمی جوشید
        دستِ سبزِ بهارِ اندیشه                هاون آورد و آب را کوبید
         
        در هوای چکیدن شبنم                 گل شب تیره را به سر آورد
        تا که از آسمان طلا می ریخت       دست اهریمنان تبر آورد
         
        رهنوردی گذشت از آن صحرا          لحظه ای در جوار گل سر کرد
        تا ز مشکش صدای آب آمد            اشک و فریاد غنچه اش کر کرد
         
        از تماشای لعل خشکیده              هر دو ابر نگاه باریدند
        خار و خاشاک تیره و مشکی         از یم رعد مشک ترسیدند
         
        خار و خس ها چو صحنه را دیدند   در کف پای او فرو رفتند
        رزم دیو و فرشته سنگین شد       از تهِ معرکه به رو رفتند
         
        از فشار خلیدن خاشاک              مشک سنگین در آمدی از بند
        بر زمین خوردی و شدی نهری      وه که دیوان چه ناقص العقلند
         
        بدسگالان ز خشم ژولیدند          ورطه ای بر کنامشان افتاد
        رفته رفته ز بادیه رفتند               شهرت و ذکر و نامشان افتاد
         
        دوک هستی به دور گل چرخید    دل شکسته زجاج افسون شد
        زد مسیحا به تیشه ی فرهاد       نام مجنون دوباره مجنون شد
         
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5