تو باشی در بر من قـدرت و لشکر نمیخواهم

تو باشی در بــــــر من قـــدرت و لشکر نمیخواهم
کش و فش میـــــز و چوکی پول با دفتر نمیخواهم
بلاک و حویلی و باغ همـــــــرهی موتر نمیخواهم
لبت را بر لبــــــم نهی بـــــاده و ســاغر نمیخواهم
عــــلاج درد خــــود از آسپـــــرین بایـر نمیخواهم
-----------------------------------------------
بلنــــدی های همت را به سیـــــم و زر نخواهم داد
لب خنــــــدان آزادی به چشــــــــم تـــر نخواهم داد
مـــلاکِ ساربــــــانی را به پشت خــــر نخواهم داد
گــــل افـــــکار خود را دست بد اختـــر نخواهم داد
ســــــــرم را پــست پیش حاکـــــم چولر نمیخواهم
-----------------------------------------------
فقیــــــر درگــــه ات را انـــدکی و نان و پیازش ده
نگویـــــم من سحرگاهان کبــــاب و تخــم قازش ده
به محــــراب دو ابـــروی خودت هر دم نمازش ده
ز تـــــار گیسویی عشقت بیـــــا عمــــر درازش ده
خـــــودم خدمتـــگذار شخص ملیــــــونر نمیخواهم
-----------------------------------------------
پیــــامک نیست لازم گـــــــر تماس از راه دل باشد
بروی صفحه این کاری من و تو هــــم خجل باشد
ندارد عشق ما سرحد چه حاجت مـــــرز و پل باشد
بکن انصــــاف تاکی پای من زنجیـــــر و غل باشد
تو خود فریـــــــاد رس شو آمپـــلی فایر نمی خواهم
-----------------------------------------------
به خود از تار عشقت کرته ی چرمه به تن سازم
دو چشمم فـــــرش راهت سینـــه خود انجمن سازم
ز خاک پاک پاهـــــای تو بهــــــر خود وطن سازم
تو فردوسی، بهشتی پس چرا من وهم و ظن سازم
لحـاف و تخت و دوشک جاکت و جمپر نمیخواهم
-----------------------------------------------
من از آن کار و بـــار ات جــان و جانانم خبر دارم
به دل خون جگر از هجــــــر رویت چشم تر دارم
به سنگ تهمتم گـــــر میــــــــزنی بر دیده بر دارم
تو گر باشی کنــــارم معـــــدن از گنــج و زر دارم
فقیــــــرم بی نوایـــــــم درهــــم و دالـــر نمیخواهم
-----------------------------------------------
بیــــــا در گوشـــــه ی تنـــهایی و آن باغکی دنجی
که باهم کشت و مات و خوشیها سازی و شطرنجی
از این آشفتـــــــــه بـازار قیـــــــــامت تابکی رنجی
به پوشی چادر سبــــــز همــرهی آن رخت نارنجی
اتـــــــاق خواب را با سیستــــــــم کــولر نمیخواهم
-----------------------------------------------
لبت آب و حیـــــات و سرمـــــه چشمت غــذای من
قـــــد چون ســـــرو و اندمت بود شمشـــاد های من
ز شــــــاخ هلویی تو میـــــرسد هــــــردم شِفای من
ز انگور های قرمـــــــز سیــــر کی شد اشتهای من
به بـــــاغ که تـــو باشـــی مرســـل تایگر نمیخواهم
-----------------------------------------------
به مــــــوزیک قطغن کی شــــود تـــــازه دماغ من
ز رقص مست درمنـــدر نمی رقصــــــــد ایاغ من
دهـــــد آرامشـــــــــم بویی تو می آیـــــد سراغ من
بهــــــار و گلشن و هفت آسمـــان روشن چراغ من
تو هستی سینمـــــــا، ال ای دی و سولر نمیخواهم
-----------------------------------------------
ندارم در جهــــان عاشقی غیــــــــر از تو دلسوزی
همین دانــــــم که آخــــــر میشود همدست پیروزی
به جیبــــم دایما دارم همـــــــان رومــــــال گلدوزی
پیاده میــــــروم در راهی وصل تا رســـــــم روزی
بس شهـــــــری و بنـــــز و جیپی لنــدور نمیخواهم
-----------------------------------------------
انـــــارم ده، بهـــــارم ده، گل ســرخ و شــــرابم ده
میـــــان باغ لیمـــــویی خودت با عشق خـــوابم ده
ز رســـــــم زندگانی ای پری شـــرح و کتــــابم ده
به دور شاخـــــــه ی نیلوفرین ات پیــــچ و تابم ده
منی از هـــوش رفتـــــــه پیپسی و دونر نمیخواهم
-----------------------------------------------
به مـــــه میبینـــم و روی نیــــکوی تو نمایان است
به هرجای که رفتم شهرت از سنگ بدخشان است
دل دیوانــــه ی محمود دایــــــم رو به جولان است
بـــــرای ارتبـــــاطات من و تو راهــــی آسان است
تماس و ارتبــــــــاط از وتسپ و وایبــــر نمیخواهم
-----------------------------------------------
پنجشنبه 30 جوزا 1398 خورشیدی
که برابر میشود به 20 جون 2019 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور