دلداده‌ی سرو

خسته‌ام از خودم و از همه‌ی آنچه که هست
در جهانی که بدون تو دگرگون شده‌است

از همان روز که رفتی و ز من دور شدی
روح من در قفس فاصله مدفون شده است

لاله را دیده‌ای ای یار جفا پیشه‌ی من؟
به گمانم‌ که گرفتار شبیخون شده است

مکن عیبم که چرا عاشق و دیوانه شدم
بید دلداده‌ی سرو است که مجنون شده‌است

خواستی یاد کنی از منِ تنها و غمین
به همان لاله نظر کن که جگرخون شده است
نیره جهان‌بین