چهارشنبه ۵ دی
اشعار دفتر شعرِ شاعرانه‌های جهان‌بین شاعر نیره جهان بین
|
|
|
|
دلتنگ‌ترین ترانه‌ی بارانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه از ته این انتظار می‌ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنس فریاد مرا حنجره‌ها می‌فهمند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیهوده نخور غصه‌ی تنهایی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکانس‌هایی از یک زندگی بهتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتش رسیده کهنه شود ماجرای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در ادامه‌ی این کودتای پر افت و خیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل ساحل...
که به آسودگی عادت دارد
لم بده
از لب دریا تا کوه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی که پدر برای نان درد کشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم‌هایت که در این عشق صبورم کردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه در خلوت غمگین دلم
یاد تو همچو نسیمی جانبخش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این عشق فقط هبوط را معنا کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو اگر بودی مرا غصه‌ی بسیار چرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"آمدی جانم بقربانت" ولیکن دیر شد
"بی‌وفا" رویای من با رفتنت تعبیر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مجنون‌تر از آن‌است که لیلی بشناسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی جز من نمی‌خواند نوای بی‌نوایی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانند پری در اُفت و خیز بادم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره عطر تو آمد ز خرمن موها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گناهم را نمیدانم ولیکن خوب میدانم
سر آزردنم دارد کسی که دوستش دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای من تنها یک چراغ کافی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل آن روستای خالی از سکنه‌ی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی لب‌ها در حال بافتنند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرچه من نزدیک‌تر یار از نگاهم دورتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رو سوی جنوب می‌کنم میدانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مغرور به اسب خود دواندن بودی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته‌ام از خودم و از همه‌ی آنچه که هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمری‌ست که در فاصله‌ها گم شده‌ام
|
|
|
|
|
علی نظری سرمازه
محمد شریف صادقی
محمد باقر انصاری دزفولی
محمدرضا آزادبخت 
