قلب تنها

می ترسم از خاموشی این قلب تنها
روزی اگرتاریک شود این خانه ی دل
غم
اینهمه غم که آوار شده برسرمن یک عمری
دل شوریده و دیوانه ی من را تو غم آباد بخوان
زندگی 
زندگی رودی پرازدرد که جریان دارد 
تا که غرقه شوی در آن و فنا خواهی شد
واهمه
من ازاین واهمه این همهمه با این همه تشویش میترسم
درون این قفس با یاد صیادم چه باید همرهان من نمیدانم
پیکر
با دلی شوریده و دیوانه می جنگم همه 
پیکر تقدیر خود را من به آتش میکشم