عاشق ...

آنجا که شب شکسته دلان ناله میزدند

مســتانه مست گشته و پیمانه میزدند

آنجا که زلف ســــاقی میخانه را به ناز

دستان عاشقانه ی شان شانه میزدند

آنجا که اشک و آه فراوان چکیــــــده بود

سر را به سنگ و کوچه ی میخانه میزند

آنجا پریده بــــــــــــــــود ز کنج قفس حیا

نـــــــــاز و نگاه و عشوه به زولانه میزدند

آنجا نگفتم هیچ که ای وای عــــــــــاشقم

با سنگ و چوب و خشت چو دیوانه میزدند