پرندگی

دستانش بسته بود،
در فلات سرد دستهایم
ملودرام درختستانهای بامبو،
لابه لای ارتش خونی موهایم..
 دریای طوفانی، اقامه ی بیراه  پیراهنم..
 و باران
 به سن پاییز گره میخورد..

عطر بدوی آتش که به  برفزار رسید،
مانند یک دسته غاز وحشی زرد
 از دره های تنگ چشمانم گذشت
از صخره ی سرخ لبانم عبور کرد
و مست
 از جاده های ابریشم، از فراسوی دیوار پرکشید..