تب لیلایی

سهم من کن کمی از این همه زیبایی خود
در دلم عشق بکار از تب لیلایی خود

دیدمت ماه شدی و به دلم می تابی
خواب کن کودک دل با دم لالایی خود

چون زبان باز کنی شعر و عسل می ریزی
می کنی فاش به این،راز دل آرایی خود

تا که هر دم  بشوم مست تماشا شدنت
روی شانه بفشان گیسوی یلدایی خود

چشم آهویی تو، منظره در منظره است
سیر کن چشم من از باغ تماشایی خود

ای پری رو که تویی مونس تنهایی من
سر بر آور دمی از منزل دریایی خود