یک سبد شعر کال

یک شب سرد در دل من، آفتاب خیال میمیرد
لحظه ای ذبح میشود رویا، آرزویی محال میمیرد
فصل برفناک تو و ُ چشمه های سرخ فلق
در سرودهای آبی رود، عاشقی بیمثال میمیمرد
موجهای جیر هوس  در صدای پلنگ میلغزد
در تن بکر کوهستان، ناگهان یک غزال میمیرد
بیشه ام پر شده از، رزم پاییزها و بوته ی ابر
زیر باران سهمگین امشب، ساقه ای خردسال میمیرد
آه، امشب که قونیه را، با هوای تو قدم زده ام
در شرابم سکوت میریزد  اینهمه قیل و قال میمیرد
شاخه های رز مشکی، در نگاهت، چه سوگوارانه
عشق را بر صلیب میکشد و راوی شرححال میمیرد
دستهایت شبیه موسیقی،  در کلامت سرایه ها داری
ای جواب" دوستم داری؟" شاعری در سوال میمیرد
رد پای آفتابی  توست، در تب بیتهای سپید
  آه
، بی شعاع احساست، یک سبد شعر کال میمیرد..



 
‌