سکوت

این درد غم فزای مداوا کِه میکند
رحمی به این فسردهء تنها کِه میکند

از بهر کار خیر به فریاد هم رسند
ماندم که این سکوت تماشا کِه میکند

فریاد روشن است و شکایت از این سکوت
این راز سر به مهر هویدا کِه میکند

صهبای هجر و غم شده در کام من شرنگ
این تلخ روزگار چو حلوا کِه میکند

آزرده تن خموشم و در منجلاب غم
مجنون دلم گلایه به لیلا که میکند

نجوا به گوش من شده تابو شکستنیست
کاری چنان خلیل به دنیا کِه میکند

امری ز او رسیده که بشکن سکوت را
تمکین از این صحیفهء والا کِه میکند

عمرم تمام در رَهِ دلدادِگی برفت
تن سوختم دمی چو مسیحا کِه میکند

آسف