عشق و دلدادگی

درود بزرگوار
دلنوشته زيبايي است

الهی همیشه به زیبایی قلم بزنی
سلام بزرگوار
زیبا بود به نظرم غمگین
در پناه حق
موفق وموید باشید

زیبا و دلپسند👏👏

درودتان

سلام درود برشما بسیارزیبا و دلنشین

پاینده و برقرار باشی همشهری عزیز
دلنوشته زیبا و عاشقانه ایی بود ...آفرین به احساس عاشقانه اتان

سلام بر محمد حیدری عزیز

نوشته ی شما رو دوبار خوندم
و چند نکته به ذهنم اومد که خدمت شما عرض میکنم

در قالب نوشته تان ذکر کردید آزاد که البته هنوز متوجه نشدم که این قالب آزاد چیست که البته ضعفیست از سمت سایت.
اما به ظن من شاعر در این نوشته می خواسته شعری خارج از وزن و عروض بنویسد پس فرض می کنیم قالب سپید است
حتما استحضار دارید مرز بین نثر و شعر سپید بسیار باریک و لغزنه است
به شکلی که با کمترین غفلت از سمت شاعر شعر تبدیل به نثر می شود
چند ویژگی از شعر سپید را برایتان بازگو می کنم
1.اصلیترین وجه تمایز شعر سنتی و شعر سپید را میتوان تشبیه دانست که در طول شعر باید بدیع و نو باشد. در این نوشته جز چند مورد تشبیه تکراری فصل ها تشبیهی بدیع نمی بینیم
2.ترکیب توأم اطناب و ایجاز از نکات کاربردی در شعر سپید میباشد.
که در این نوشته نوعی ایجاز حشوگونه(که در ادامه توضیح خواهم داد) از نقاط ضعف بشمار می رود
3.تصویرسازی، عاطفه، تخیل و توصیف و حس آمیزی از دیگر ارکان شعر سپید میباشد.در این نوشته هیچ گونه تصویر سازی وجود ندارد یعنی هیچ فضایی برای خواننده تصویر نشده که مخاطب شعر با زبان شعر هم سو و همراه شود
4.آهنگ درونی و ذاتی کلمات و شعر از التزامات شعر سپید میباشد.
وقتی شما می نویسید
من با تو زیبایی را لمس کردم؛
عاشقی را حس کردم،
محبت را فهمیدم،
و عشق را درک کردم.
نگارشی از چند جمله ی بدون آهنگ شبیه مکاتبات عاشقانه است و نه شعر.
5.ترکیبات استعاری در این شعر دیده نمی شود و این ترکیبات است که به یک نوشته روح شعر را می دمد
بعنوان مثال: لاجورد هستی(که از شعر یکی از دوستان شاعر به شکل تصادفی کپی کردم)
6.استفاده از دایره ی وسیع واژگان و واژه سازی و ترکیب سازی و بکار گیری واژگان چند معنایی در شعر توسط شاعر...
ما در این شعر هیچ واژه ی خاصی نمی بینیم
اگر نگاهی به روزمره خواندیهایمان بیاندازیم متوجه می شویم که از کلمات محبت آمیز رایج استفاده کردیم

7.و مهمترین نکته و مورد اصلی

شعر خوب(البته وقتی لقب شعر می گیرد یعنی از فیلتر قواعد قالب مرتبط و دستور زبان عبور می کند) شعریست که پیامی برای مخاطب داشته باشد
یعنی شروع با تصویر سازی
ادامه با توضیح نگرش شاعر
و پایان بندی با دادن پیام به مخاطب یا طرح سوالی که خواننده را به فکر وادارد
اگر بخواهیم این نوشته را در باب محتوا خلاصه کنیم اینطور میشود که
ای دلبر زیبا
تو تمام وجود منی
زیرا تمام خوبیهای دنیا در توست
و من با تو حالم خوب می شود
الباقی مطالب نوشته شده اطاله کلام و حشویات است که حذف آنها خللی در محتوا ایجاد نمی کند
آیا می توان این را شعر دانست؟ آیا می توان خواننده را جذب این محتوا کرد؟
و آیا سطر خاصی را در ذهن مخاطب تزریق کرده ایم که ماندگار باشد؟

در نهایت عرض می کنم که هرچند تلاش شما برای نوشتن شعر و بیان احساسات قابل تقدیر است اما این نوشته تا شعر شدن، فرسنگ ها فاصله دارد
به دوست عزیز و مشتاقمان توصیه می کنم با مطالعه بیشتر گسترده کردن دامنه واژگان خود بیشتر کند که در نوشتن حتی بیان احساسات خود از واژه های پر محتواتری استفاده کند
همچنین کتاب های استاد شفیعی کدکنی مصداق تمام و کمالیست برای آموزش قالب و اصول شعر.

با آرزوی موفقیت