این سراسر تکرار

درود بانو
دلنوشته زيبايي است

سلام
بسیار زیبا و خواندنی قلم زدید.
قلمتان همواره در اوج به لطف خدا

سلام بانوعزیز
زیباوجالب قلم زدید
خداقوت
پایاباشید

درود بانوی فرهیخته
بسیار زیباست دست مریزاد

درود بر شما
دستمریزاد

میهمان شعر « سینه سوزان » ام باشید . سپاس

درود بانوی بزرگوار ( محبوب)
بسیار زیبا و دلنشین لذت بردم از سروده زیبایتان
لحظه هایتان سرشار از شاعرانگی و ماندگار

عالی
عالی
عالی
خیلی زیبا بود و یکدست

دربارۀ اهمیت و نقش قافیه هیچ شاعر و نظریه پرداز ادبی در ایران بیشتر و دقیق تر از نیما سخن نگفته است. شاید تعجب کنید که چطور نیما که خود علیه وزن و قافیه و الزامات دست و پا گیر شعر قیام کرده بود، چطور از قافیه دفاع می کرد؟ او از قافیه دفاع می کرد اما از نقشی که ادبیات کهن بر دوش قافیه گذاشته بود، انتقاد می کرد. نیما فهمیده بود قافیه مهمترین بخش از شعر است. قافیه باید درست در جای خود بیاید و بتواند موسیقی شعر را کامل کند. او قافیه را به مثابه جواهری می دید که باید در بهترین جای یک تاج قرار گیرد تا درخشش و شکوه خود را نشان دهد. اگر همان جواهر ارزشمند را در جایی نادرست قرار دهید، نه تنها ارزشش را نشان نمی دهد، ممکن است حتی تاج را از درخشش بیندازد.
برای درک درست ارزشی که نیما برای قافیه قائل بود، باید نوشته های نیما و نیز تحلیل ها و شرح هایی که بر آن ها نگاشته شده است، دقیق و درست خوانده شود. یکی از ایراداتی که نیما به قافیه در شعر کهن می گیرد این است که قافیه باعث ایجاد تکلف، قافیه اندیشی نادرست و دنباله روی شاعر از قافیه شده است. یعنی در حالیکه باید شاعر جایگاه درستی برای قراردادن قافیه در شعرش ایجاد کند و با اندیشه و طرح شاعرانه، قافیه را در جای خود بنشاند، قافیه شاعر را به دنبال خود بکشد و برای او تعیین تکلیف کند.
برای این حرف خود مثالی بزنیم:
شاعر می‌گوید:
انتظاری اگرت هست از این طرفه بهار
همه وهم است و خیال همه رؤیا ، پندار
اندر این دایره محنت بار اندر این ماتمزار
همه از خویش گریزان همه از هم بیزار
همه در وهم و گمان
همه آویخته در دامن صدها پندار
در همین چند سطر از شعر به نظر شما چند واژه بی دلیل و تنها برای نشاندن قافیه به شعر تحمیل شده‌اند؟ از همان ابتدای شعر شروع کنیم. وقتی شاعر می گوید
همه وهم است و خیال، عبارت بعدی یعنی همه رؤیا ، پندار چه کمکی به شعر کرده است؟چه مفهوم تازه یا تصویری را به شعر اضافه کرده است؟
در این سطر
همه از خویش گریزان ،همۀ آنچه بعد از گریزان آمده است، حشو است و شاعر تنها به ایجاد قافیه با (-زار) فکر می کرده است و نه چیزی بیشتر.
همین مساله در تمامی بند های این شعر بجز بند دوم کاملا مشهود است
به دوست شاعرمان توصیه می‌کنم کتاب ارزشمند «موسیقی شعر» دکتر شفیعی کدکنی را با دقت بخواند و بیشتر به اهمیت و جایگاه قافیه در شعر واقف شود.
امید که جسارت بنده رو ببخشید
پایدار باشید

درود برشما

سلام درود برشما عالی و زیبا

سلام و درود بی پایان بر شما اساتید و بزرگواران
پیشکشی بود تقدیم نگاه زیبا و سراسر مهرتان

و عذر تقصیر
به علت مشغله زیاد سعادت پاسخگویی به الطاف شما عزیزان را بصورت جداگانه ندارم
در پناه یکتای بی همتا

درودتان بانو محبوب گرامی
بسیار زیباااااااااااااا

با سلام و ادب
احسنت!
زیبا بود و دلنشین. باعث افتخار است با قلمی و قدمی
بر کوخسرای فقرمان خشنودمان سازدید
بامید تعامل بیشتر

:

درود بی پایان خدمت استاد بانوی فرهیخته و بسیار بزرگوار ایران زمین ... بسیار لذت بردم و بهره ... همواره قلمتان روان و آثارتان ماندگار در پهنه هستی ..زین تب دامن گیر چهره ها در هم و دلها بیمار همه در بند رهایی همه در فکر فرار همه بی تاب و قرار ....

قلمتان مانا بانو