سیاه_سپید4

سیاهه ی قرمز را از کیفش بیرون آورد
پالتو ،  در آیینه دهن‌کجی میکرد
مرا به دیدن بوطیقای خزان برده بود،
در هارمونی باران
شبی در اقلیمهای بَقا،جا ماند
رزم من و او و پلنگ
حالا خالهای پیراهنم، یکی یکی پاک میشد
سیاه و سفید
طعم تمام نتها همین بود
مردی که در فصل شکار، شاعر شده بود..


***



رو به ترانه های تلخ تاج محل
می ایستم
از تلفظ غلیظ کلمه بر میخیزم

 سیتار سرد باد در رودهای گنگ انگشتانم میریزد
دیگر،
من به تو
به رایحه ی کال باران
به تبانی خاک و پیراهن سرخ  گلها، مومنم..
***




طوفانی چشمهای مزرعه هاست
در غسل تعمید دلم،
گندم

هوس دست‌هایت، زمینگیرم کَرد..