فاصله

رو به آینه ها کن مرا میبینی،من  تصویر غلط مُهر کردم...
مرا از فاصله ها بیمی نیست،از عشق خودم را خالی تورا پُر کردم...
فصل برگشتن زوزهُ باد و باران و غمو اندوه و خیال...
وسط این همه تشویش تورا گم کردم...
به کدامین گناه دست عرق کرده ی تو در دستم نیست...
از ترس نرسیدن به زمین تورا پُل کردم...
خاکستر احساس مرا گر هم بزنی،طولی نکشد که به گرمای دلم پشت کنی...
قبل رفتم نمیخواد به زخمم مرهم بزنی،
پا بچسبان به خاکستر من قد بکشی رُشد کنی...
من از آن سوزنبان بیدارترم،خط آهن به دوره احساس کشم...
شب به شب از شب پیش بیمارترم، بر گَل دل طوری افسار کشم...
که همه عالم بفهمن چه با من کرد عشق...
وسط شام زلیخا یوسف به یغما کِشم..!
من اگر شمع شوم پروانه شدن هم بلدی..؟!
تو بگو نه، تا که عالم به بلوا کشم..