نگاه رنگ رنگ

درودتان جناب کالجی بزرگوار!

درخواست نقد نمودید، برخی از ویژگی‌ها و آرایه‌های ادبی شعرتان را به اجمال، برای مشتاقان به آموزش، بازمی‌نمایم و تفصیل آن را به دیگر دوستان ادیب وامی‌گذارم.

_وزن شعرتان روان و دلنشین است.
فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

_قافیه و ردیف به خوبی رعایت شده‌است.

_زبان شعر یک‌دست و سلیس است.

_تصویرسازی شعر خوب است.

_قبل از این که درخصوص بیت‌های دوم و سوم شعرتان اعمال نظر کنم، مطلبی را در پرانتز می‌آورم:
(جزو اول از مصراع اول هر بیتی را صدر و جزو آخر آن را ضرب و جزو اول از مصراع دوم هر بیتی را ابتدا و جزو آخر آن را که آخرین جزو بیت است، عجز می‌گویند. مابین آنها را حشو می‌نامند. تکرار واژه‌ای که در صدر آمده در قسمت عجز، آرایه‌ی ردالعجز علی الصدر می‌سازد.)
_ در بیت دوم شعر شما، آمدن واژه‌ی «فتنه»، در انتهای مصراع اول و ابتدای مصراع دوم، دارای آرایه‌ی تکرار است و زیباییِ سخن را آفریده است که این ظرافت ادبی در بیت سوم نیز با واژه‌ی «مسیر»، تکرار شده‌است.

_شیخ و شاب: واج‌آرایی (تکرار واج«ش») و نیز آرایه‌ی تضاد. (پیر و جوان)

_اشکِ چشمانِ قلم: استعاره از تراوش قلم.

_چشمانِ قلم: اضافه‌ی استعاری؛ استعاره‌ی مکنیه و تشخیص.

_تنگ‌چشمی: کنایه از کوتاه نظری.

_رخ چون ماه: تشبیه.

_خون به قلب آفتاب افکندن: برداشتم این است که: کنایه از گرفتار سختی کردن، باشد.

_قلب آفتاب: اضافه‌ی استعاری؛ استعاره‌ی مکنیه و تشخیص.

خون و قلب: مراعات نظیر.

_نگاهِ رنگ رنگ: واج‌آرایی؛ تکرار واج «گ».

_نگاه عشق: اضافه‌ی استعاری؛ استعاره‌ی مکنیه و تشخیص.

_کفتر=کبوتر و بام: مراعات نظیر

کفتر و غراب: مراعات نظیر


همواره در اوج باشید!