ای کاش

زخم دلم هنوز هم مثل روز اول تازه است
انتظارعظیم دیدارتو بر دلم نشسته است

هر روز من بیش ازقبل ازگریه سرشارشد
از وقتی که راز نبودنت برایم آشکارشد

ازغصه نبودنت شدیدا تب کردم وسوختم
اماچاره ام چه بود?باید می سوختم ومی ساختم
به کوی تو آمدم بارهاامابه جای خودت،یادت زنده شد
چه بی رحمانه بعد رفتنت، دلم زیرپایت له شد
ازگرمای جانسوزآن خبرنحس دم برنیاوردم
گرچه طاقتم طاق شده بود اما لب فروبستم
اکنون که نیستی عزیزم،زندگی هیچ صفایی ندارد
بی تو سیل اشک وغم ودرد تمامی ندارد

من می گویم تحمل تلخی این روزهابرایم سخت است
دیگران می گویندتو چرکی هستی که بر سفیدی رخت است
آری تومرا باخاک یکسان کردی،خانه ام راخراب کردی
بیاببین چگونه شب ها مرا ازخواب بی خواب کردی
کاش جادوی چشمان نازنینت درمن اثرنمی کرد
کاش دراین برگ ریزعمر،غم تو مراتبدیل به آدمی دیگرنمی کرد
ای کاش شمع زندگیم زودترخاموش شود
شایدخاطراتت اینگونه ازخاطرم فراموش شود


11مهرماه 97