لبهایت...

سلام جناب حکیم ارجمند
سپاسگزارم
ممنون از شما و جناب مودب گرامی

سلام و ادب قربان ممنونم برقرار باشید

سلام جناب مودب گرانقدر
ممنونم
باعث زحمت شدیم و سپاسگزارم بابت صرف وقتتان

قبلا پای شعر "گوشی بیچاره همراه" با چندنفر از بزرگواران در مورد عقیده ام (هرچند غلط) درباره پایبندی به قواعد صحبت کردیم به این آدرس:
https://sherenab.com/poem/49654/%DA%AF%D9%88%D8%B4%DB%8C%D9%90-%D8%A8%DB%8C%DA%86%D8%A7%D8%B1%D9%87-%DB%8C-%D9%87%D9%85%D8%B1%D8%A7%D9%87
در مورد قافیه ها به همین دلیل که فرمودید در دو بخش قرار دارند و قاطی نیستند.
"دمار" فقط مربوط به روزگار نیست. مثلا:
دمار از جان (نهاد، هستی ، دماغ ، مغز) کسی برآوردن (درآوردن ) ؛ او را بسیار عذاب دادن . سخت شکنجه دادن .
بدو گفت سرخه که ای شهریار
ز جان تهمتن برآرم دمار.
فردوسی .

براند از برش رخش وبسپرد خوار
برآوردش از مغز یکسر دمار.
فردوسی .

هر کجا گردنکشی اندر جهان سر برکشید
تو برآوردی به شمشیر از تن و جانش دمار.
فرخی .

و مسلمانان بر اثر کافران همی رفتند و می کشتند تا دمار از نهادکافران برآوردند. (تاریخ بخارای نرشخی ص 54).

که گر بازکوبد درِ کارزار
برآرند عام ازدماغش دمار.
سعدی (بوستان ).

پشیمان شد از بد کجا کرده بود
دمار از دل خود برآورده بود.
فردوسی .

سگالیده ام دوش با پنج یار
که از تارک او برآرم دمار.
فردوسی .

جنگها کرده فراوان و به جنگ
از سر گرد برآورده دمار.
فرخی .

ای برون برده به جود از دل خلق آز و نیاز
ای برآورده به رادی ز سر بخل دمار.
فرخی .

مخالفان تو موران بدند مار شدند
برآر از سر موران مارگشته دمار.
مسعودی رازی .

زین می خوش همچو من نوش کن ای خوش سخن
از سر رنج و حَزَن خیز و برآور دمار.
خاقانی .

جهان سوزد گر از پرده برآیی
دمار از خلق سرگردان برآید.
عطار.

که چندان امانم ده از روزگار
که زین نحس ظالم برآید دمار.
سعدی (بوستان ).

نوروزماه گفت به جان و سر امیر
تا چند گه برآرم از ماه دی دمار.
منوچهری .

ندیدم از وصالش هیچ شادی
فراق او دمار از ما برآورد.
انوری .

سر زآن فروبرم که برآرم دمار نفس
نفس اژدهاست هیچ مگو تا برآورم .
خاقانی .

عقل و دین لشکر فریدونند
که برآرند از دو مار دمار.
خاقانی .

درست می فرمایید اما در روایت بلند با این وزن کوتاه نمی شود همه ابیات را متفاوت و نو سرود. البته بحث سلیقه است مثلا بیت
"مانده ام که چگونه مقدور است
مانده ام توی کار لبهایت"
که شما بدون نقطه قوت و نظم دیده اید می تواند آرایه ارسال المثل داشته باشد.

جهت تبادل نظر عرض کردم نه دفاع ،که شعر باید خودش از خودش دفاع کند. ممنونم از اینکه زحمت نقد را کشیدید و لطفی که به قلم بنده دارید

بزرگوارید و عزیز

درودی دوباره گرانقدر،
جز وظیفه کاری نکردم و در حد بضاعت نکاتی رو به عرض رسوندم.
لینکی که فرمودین رو مطالعه کردم. در اون سروده، شاعر آگاهانه به تخطی از وزن اشاره کرده و این هنجارشکنی چون به مخاطب گفته شده، زیبایی کار رو دوچندان کرده. اما در این سروده، عدم رعایت اصول اولیه ی قافیه، به نظر بنده توجیهی نداره. هر چند شما به عنوان خالق اثر، مختارین هر کاری که صلاح می دونین انجام بدین اما منتقد که نباید بر اساس سلیقه ی شخصی خالق اثر نقد کنه، بلکه لازمه که بر اساس اصول و قواعد شعری این کار رو انجام بده. اگه غیر از این ترجیح میدین، می تونین زیر سروده هاتون بنویسین که مثلا در مورد اوزان عروضی و قافیه و یا هر مورد دیگه ای که نمی پسندین، درخواست نقد ندارم.
بریده هایی از لغت نامه ی دهخدا رو که در خصوص واژه ی دمار در اینجا کپی کردین کاملا قبول دارم و دمار از روزگار، دل و ... در میاد. اما آیا دمار از قرار هم در میاد؟ مسلما خیر.
و اینکه شاید نشه همه ابیات رو متفاوت و نو سرود اما این دلیل نمیشه که این نقد به بیتی که ویژگی خاصی نداره وارد نباشه. وقتی تایید می کنید که منتقد درست میگه یعنی نقد وارده اما شما می تونین به هر دلیلی از جمله بلند بودن روایت، اصلاحش نکنین. مضافا اینکه این نقد رو برای تقریبا نصف ابیات این شعر عرض کردم.
عذر خواهی می کنم اگه این نقد ناچیز نتونسته کمکی برای بهبود این سروده ی زیبا بکنه.
در پناه خداوند

سلام سرکار خانم ممنونم برقرار باشید

درود رفیق عزیز ممنونم
خوش باشید و خرم

سلام جناب طهماسبی ممنونم برقرار باشید

سلام ممنونم خوش باشید

سلام جناب ناصری عزیز ممنونم قربان برقرار باشید

ممنونم

سلام جناب نوری ارجمند ممنونم

سپاسگزارم

سلام جناب احمدی ارجمند بزرگوارید ممنونم

سلام خانم ابراهیمی ارجمند ممنونم برقرار باشید

ممنونم خوش باشید

سلام جناب حسن پور ارجمند ممنونم زیبادیده اید

سلام عزیز زیباقلم جناب محرابی
ممنونم از لطف شما زیبا می بینید و اینبار زیباتر
بزرگوارید

سلام جناب رشیدپور ارجمند
ممنونم
سپاس از همراهی شما
درودتان