هفت سین (زلال عروضی پیوسته قافیه دار)

سیب و سنجد را بیار 

نرم نرمک می رسد عـطـر ِ بـهـار 

یاس و نسرین و شقایق ,  جمله رقصان گشته اند 

بـا وزش هـای نـسـیـمی خوش ,  شـود هـر آشـیـانـی نـونـوار 

هـفـت سـیـنـی پـهـن گـشـت امـا کـسـی آگـه نـبـود از مـاهـی ِ بیچاره روز 

او بـه آرامـی نـشـسـتـه کـنـج ِ تُـنـگـش ,  بـیـخـبـر از عـیـد ِ نـوروز اسـت دائـم بیقرار 

در خـیـالـش روی امـواجـی زلال و بـیـکـران ,  این سو وَ آن سو می پرد 

در کـنـار ِ مـاسـه هـای ِ نـرم ِ سـاحـل ,  شـادمان در انتظار 

می رود هـمـراه ِ مـعـشـوقـش بـه دریـاهـای دور 

دسـت ِ خـود را می گذارد دست ِ یار 

هـر دو بـر موجی سوار 

روزگــــــــــاری آب بـود 

غـصـه اش در قـعـر ِ دریـا خـواب بـود 

آسـمـان بـود و هـوایـی پـاک ,  بـی گـــرد و غـبـار 

هـر شـبـانـگه وعـده ی دیـدار ِ او بـا هـمـدمـش ,  مـهـتـاب بـود 

راه ِ دور و موی بور و حور و نور ,  سور و شور و جمع ِ جور افسوس تور 

آخـریـن دیـدارشـان در لا به  لای دام ِ صـیـادی ســتــمــگـر ,  عـمـق ِ یـک گـرداب بـود 

آسـمـان آن شـب بـرای هـر دو مـاهـی ,  تـا سحرگه گریه کرد امـا چـه سود 

تُــنــگ ِ هـر یـک بـهـر ِ زیـبـایـی ِ مــنــزل هـا ,  مثال ِ قاب بـود 

نــاگــه از یــادش بــرون مــی آیــد و گــویــد دریــغ 

آن زمــان افــســانــه ای نـایـاب بـود 

روزگـــــــــاری نـاب بـود 

ســکــه و ســبــزه نـهـاد 

بـر سـر ِ سـفـره اش آن صـیـاد ِ شـاد 

کــوچــه و بــازار خــلــوت ,  کــل ِ مــردم مــنــتــظــر 

رنـگ ِ روی ِ حـاج فـیـروزی عـیـان شـد ,  مـشـکـی اش را بـرده بـاد 

یــا مــقــلــب الــقــلــوب آهـسـتـه بـر مـاهـی رسـیـد و رنـگ ِ رویـش شـد سـپـیـد 

زیــر ِ لـب بـا رب بــگــویــد بـهـر ِ چـه مـادر مـرا از اولـش ,  بـیـچـاره ای ایـن گـونـه زاد 

گــــویــــیــــا پـــروردگـــارش از تـــمـــام ِ عـــالـــم و آدم بــــه او دارد نـــگـــاه 

قـطـره اشـکـی عـمـق ِ تُـنـگ ِ تَـنـگـش از چـشـمـان ِ خـونینش فتاد 

پــیــکــر ِ بــیــجـان شـده ,  آهـسـتـه آمـد روی ِ آب 

نــاگــهــان اخــبــار ایــن پــیــغــام داد 

عــیــدتــان پـیـروز بـاد