یـــلدا!

نقشِ خنـــــــده گوشــــه ی لبهای من ؛ یخ میزند
تا که تقویم میزند فریــــــــــــاد : یلدا آمــــــــده
زود سنــــگین میشود؛ پلــــکِ دلِ بی تابِ من
تا بداند مـــرگِ شب ؛ با نـــــورِ فردا آمـــــــــده

در شــــبِ دور و درازِ قصـــــــه های کودکـــی؛
نیســـت دستِ خستـــــه ام ؛ حبسِ انگشتانِ تو
من نمیخواهم شـــبِ آهســـــته ی پاییــــز را
در عذابــــــــم ؛ از فراقِ چهــــــره یِ تابانِ تو !

هندوانـــــه سرخ و تبـــدار است از سرمــــا ؛و من
خونِ گـــــرمم از نبودت میزنـــــــــــد یخ در هوا !
سازِ دل ها یک صـــــدا ؛ آوازِ یلــــــــــدا میزند
قلبِ من کز کرده از غم ؛ کنـــــجِ سیـــنه؛ بی نوا

مـــــردِ من ؛تلخســــــت کامم بهـــرِ فصلِ فاصـــله
کاش بودی تا دلـــــــــــم ؛ از عمقِ خود میخـــندید
مردمـــــک ها مست میشد از شـــــرابِ چشمِ تو
پا به پا با چـــــشمِ شـــــب ؛ تا سحـــــر میرقصید !

...................................................
تقدیم به آن اویی که من است !! :)

سروده شده در شب یلدای سال 90