من و حافظ...

درودبرشما
زیبابود

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بود
بیچاره حضرت حافظ سرنوشت را رقم نمی زند

سلام و عرض ادب
بله گاهی حضرت حافظ جوری سخن می گوید که سخت منظور را می فهمی ولی در بعضی مواقع چنان از دل تو و با دل تو می گوید که شک می کنی از کجا می داند حقا که لسان الغیب برازنده ی اوست...
گفت گوهای شیرین و خلوت دل جالبی را با حافظ داشتید که بسیار بر دل نشست احسنت

زیبا سرودید


از کجا آمده ای
در این ژرفای خیال انگیز و موهوم
در این عفن مقدس
از کجا آمده ای
گفتی باز می آیی و
انسان خسته را آرامشی
راه به نیمه رسید ونیامدی
خسته از این کج و پیچ
خیره و هیرت زده به گذشته می نگرم
به زمانی که قاضیان برای پدرانمان
حکم به گردن زدن می دادند
و دوشیزه گانمان
آبستن هرزگی سرداران بودند
در میدانی از دیانت و خدا
به خاطر انکار تو
پسرانی که از ترس قالب تهی کردند
و به سوی خفت
پیش رفتند
با یوغ بندگی از جنس
توهم
توهم مقدس
توهم مقدس
تلخ و مقدس
تلخ و مقدس
با احساس عظیم شرمساری
پدرم
آه ای پدر شهیدم
آن زمان که
به پلکی
گردنش فواره خون شد
غریو کودکان برهنه پای
سراسر تن را
به رعشه وا میداشت
به خاطر ایمانش
ایمان
ایمانی پاک
بدون زره ای تقدس
تقدس
تقدس بیمار
تقدس بیمار
حال اما اکنون
خُرناس گوش خراش کفتارها
بر برج های نوبنیاد
برق تیغ های غریب
که آفتاب وطن را
بر چشم کودکان تیر میکنند.
از کجا آمده ای
ای توهم مقدس
از کجا آمده ای

به امید آزادی انسان از تقدس

درود جناب مسیحا شاعر توانا
چه گلایه ی عاشقانه و دلنشینی! دست مریزاد

کاش آن گمگشته یوسف برنگردد از سفر
لیک دیگر یوسفان آیند در نزد پدر

برفراز باشید

درود دوست عزیز
چارپاره ای فاخر است و طنازانه . لیکن در دو مصرع نخست دو پاره ی اول به اقتضای وزن (( بس کن حافظ)) را باید (( بس کُنافظ)) بخوانیم !!!! دیده ایم که بعضی ها به دلیل شنیداری بودن عروض و هم مخرج بودن (همزه) و (ع) در زبان فارسی چنین بلایی سر حرف (ع) می آورند اما با حرف (ح) با چه توجیهی چنین باید کرد؟

درود،سخن از دل ما می گویید،عاااالی بود

سلام
رقص قلمتان مانا