بی تو
+ زیباست آری جنگل پر پشت گیسویت
زیباست آری جوهر چشمان رنگینت
زیباست بانو سادگیِ خنده های تو
در جنگ با تنهایی شب های غمگینت
می رقصی و زیباست آن گیتار بی تارت
که می نوازد گرچه از یک شهر می ترسد
وقتی که دنیا بر دهانش ساز سرکوب است
آرام ، او با آرپژی آهسته می رقصد
دستان خود را بی محابا بر تنم بگذار
هر بار با لمس خودم با تو هم آغوشم
دادی بزن جیغی بکش در گوش بیمارم
بعد از تو من در گوشه ای خاموش خاموشم
انگار بی تو آسمان افسردگی دارد
وساکنان آن همه ترک وطن کردند
-از متلک آلوده ی نر ها بگویم یا
از فحش ناموسی وپیوند شما با ما؟
از انزجارم از نگاه مردمی بی رحم
یا نغمه ی مشت وکمربند شما با ما؟
از هق هق هنگام خواب خود بگویم یا
از ردپای ناخنم بر روی هر دیوار؟
از دختری که دود کرده هی خودش را در
خاموش وروشن کردن سیگار با سیگار
دستان من روی تنت بدجور می لرزند
من دوست دارم که فراتر از بدن باشیم
وقتی که قلبم می تپد در سینه ات هر روز
من در تو و تو در من و مردانه زن باشیم
بی تو درخت قلب من پژمردگی دارد
باغ مرا این کرم ها غرق لجن کردند
+روی صلیبی که پر از میخ و تن عیسی ست
می خواستم با مرگ، من همدرد تو باشم
با شرم از ریش بلندم گریه می کردم
شاید که من گاهی زنانه مرد تو باشم
می ترسم از مغز کم جنس ضعیفی که
از جوع چشمش را به اندام تو می دوزد
وقتی که دستان پلیدش از تو بی بهره ست
زیبایی ات در صورت آیینه می سوزد
می ترسمت بانو ببین این اشک وحشت را
این شهر بی مردانگی آبستن از من هاست
در عمق آغوشت به دنبال کسی هستم
که مثل من که مثل ما دیوانه و تنهاست
انگار بی تو آسمان افسردگی دارد
و ساکنان آن همه ترک وطن کردند
-می ترسم از اجبار بودن توی این برزخ
از هیچکس هایی که حرفم را نمی فهمند
از مرد هایی که گلی در دستشان دارند
از دخترانی که به روی قبر می رقصند
تو قول دادی خانه ام آغوش تو باشد
هرچند هرشب هی خودم ، خود را بغل کردم
بعد از تمام زخم ها از حرف مردانه
هی قول دادم به خودم بعدش عمل کردم
می ترسم از تو از نبودت، بودنت حتی
از حس ما که حاکم ومحکوم تنهایی ست
می بوسمت در خواب خود از دور های دور
شاید که تو باور کنی این خواب من چپ نیست
بی تو درخت قلب من پژمردگی دارد
باغ مرا این کرم ها غرق لجن کردند
#علیرضا_مسافر
بسیار زیبا و غمگین بود