دو بیتی

از عشق تو ای نگار\چومجنون گشته ام

آواره به کوه و دشت ها مون گشته ام

باوربکنی یا نکنی بیا د می د ر بر من

از دیده بجای اشک خون می بارد

گوئی که دل از دیده برون می آید

هرشب شنوم ناله فر هاد هزین

فریاد که آن ماه مرا یاد نکرد

صد داد که از عاشق خود یاد نکرد

افسوس که آن نگار سیمین بر من

روی تو چون برگ یاسمن می ماند

قد تو به از سرو چمن میماند

آن زلف سیه که ریخته بر دوشت

ندارم از فراغت تاب جانا

شدم از غصه غم آب جانا

بدیدارم اگر یک شب بیائی