قول می دهم

قول می دهم

.......

به خمیدگی خیال

بعد از نمازشب

قصد کردم

صله از دست امپراطور مقوایی نگیرم

به آبرفت مفاهیم

در حجله ی دست دوم بوسه ها

قول می دهم

با معوقه ی بیمه ی بیکاریم

بلیط یکسره و باطله ای را

برای قطار اتوپیا مهیا سازم

قول می دهم

با بیرون کشیدن ژن هراس

از هزار توی - دی ان ای - مترسک

آنرا صله ارحام آقا زادگان کلیشه ای سازم

قول می دهم

آدم برفی

پس از سونای خشک

زیر نور خار دار خورشید

در بهار بزرگتر شود

تا با پروازی

از فراز جلگه های پارادایس

در امتداد نور زارهای نیروانا

به دور دست های تو

به سادگی فرود آید

من قول می دهم

زیرا

کار من

فقط

قول دادن است

/

...و اما !

در مورد متن- بین من و متن چیز سومی متولد می شودکه می توان گفت آفریده ی خواننده - در واقع افق های متن و افق های خواننده می شود اثری رها شده در هستی...من كاملن مخالفم با كساني كه شعري را مي خوانند و سطر سطرش را معني مي كنند و تعابير خود را از دل شعر بيرون مي كشند و به اسم نقد به ديگران ارائه مي دهند كه اين نقد شعر نيست بل نقد انديشه شاعر است كه من هيچ كس راشايسته نقد انديشه شاعر نمي دانم زيرا شاعر از منظر خود به جهان مي نگرد و منتقد از منظري ديگر نقد شعر بايد به شاعر چگونه گفتن را بياموزد نه چگونه انديشيدن را .صحبت نوشته است...

/

۱

 

ری را...

نگاهم

سینه سرخی ست

چند منظوره

می خواهد

نور را

برای طعم ذهن تو

از جنگل های باران

دانه چین کند

بگو:

کی

با آوای

کدام پرنده

بر من می باری؟

--

۲

ری را...

با من بیا

به سر زمین باران

آنجا که

جنگل هستی

یکباره

با درخششی خیره کننده

ولرزشی تکان دهنده

به واسطه ی موج نگاه تو

نظم می گیرد

----------

صُبی