پنجره

کنار تخت خود نشسته ام ، نگاه من به پنجره است

ولغزش عجیب قطره های آب روی پنجره است

صدای پای آب توی گوش من شنیده میشود

ولی نگاه ، فکر من به آن سوی پنجره است

چراغ سبز قرمزاست و ثانیه به روی بیست

چراغ سبز میشود و رنگ قرمزی به روی پنجره است

همیشه مرز حائلی برای حفظ فاصله است

وصال من و یار را ، همیشه مرز پنجره است

نگاه یار ، نور خورشید به کنج پنجره است

و جسم من کنار تخت و قلب آن سوی پنجره است