عاشقانه ای که یک خیال بود....

درودبرشما
بسیارزیبااا

درود استاد عزیز
زیبا و دلنشین بود

آه ای شعرِ غم آلوده یِ من
باز از همهمه یِ نرگسِ شیراز بگو
آه ای وسعتِ دریاییِ آغازِ خیال
باز
از
خاطره یِ ساده یِ اهواز بگو
آه ای شهرِ خَرامیده ی پاییزیِ موج
باز
از
نامه یِ دیرینِ من و عشوه یِ آغاز بگو



بداهه_ بامداد ۹۷/۱/۲۹ عیسی نصراللهی

_______________________


کلاغ بیخودی بر چشمانِ نازِ بهار
حسرت میخورد
این بهار
شاید
سهمِ
غازهایِ وحشی ست
که
بر
بلندایِ بهشت
سایه یِ خویش
را
بر
پیکره یِ زمینِ افسرده
گسترانیده اند


_______________________

بداهه_عیسی نصراللهی

" کوهستان "

____________________________



به کوهستان بیا_ نازنین_
به کوهستان بیا
قول میدهم
قرارِ عاشقانه یِ کبکانِ مست را
نشانت دَهَم
آوایِ بادها
خروشِ چشمه ساران
و
دهانِ بازِ مترسکِ کشتزاران خیال
( به کوهستان بیا
_ نازنین _


____________________________

بداهه_ عیسی نصراللهی

بداهه_ عیسی نصراللهی




شبی به من بگُفت: فراموش کن آن عشقِ خفته را

بیدار گشتم و هرگز ندیدم آن نرگِسَم،چرا ؟

زنی از کوچه یِ پشتی
خیره بر یک قفلِ مسدود از غبارِ غم
مردِ من
آه
ای غرورِ لحظه هایِ بی تو
اینک
این مَنَم
خنده کنان
آیینه را
سُرخابِ ایامِ جوانی را
( لبش را دوست میدارم)
شبش را یاد میدارد؟
شبِ سردِ زمستانی
که از نای و گلویِ گیوِ روشن
یاسها رفتند؟
مَنم
اینک
زنی
تنها
و
اندوه گین
نشسته خیره بر قفلی هزاران ساله
و
مطرود
( زده بر رویِ خود
سُرخابِ ایامِ جوانی را





عیسی نصراللهی

" جاده "

___________________________



در بی انتها بودیم
_ من و تو _
به
رویِ
جاده ای تیره
که مثلِ گیسِ مشکینی
بلند
بود
و
خیال انگیز
به پنداری که گویی
مارِ ظلمت
حلقه یِ تندی
به
سویِ خویش می اَنداخت
در آن بی انتهایِ جاده یِ ظلمت
بِسانِ خوابِ مکنونِ خیالی
خیره
بر
پهنایِ وَهم اندودِ بی حاصِل
مَرا فریاد خواهی بود؟

____________________________

بداهه_ عیسی نصراللهی

درودها
بر شما