صدايم كن

صدایم  کن  عزیز  من، که  یادت  کرده  ویرانم
برای صوت  زیبایت، به غایت مست  و  حیرانم
صدایم  کن که بسپارم به چشمت جان شیرینم
که  نوش  شهد  لبهایت، بود  شیرینتر  از  جانم
صدایم  کن  که دلتنگی مرا  بی بال و پر  کرده
نوایت  را  رسان  بر من، تو  ای دارو  و  درمانم
صدایم  کن که  آرامش  بدون  تو میسر  نیست
بیا  و  درد  و غمها  را  فراری  ده  تو   از  خانم
صدایم  کن  که در رامش، نباشد اینچنین آهنگ
بخوان   نام   مرا  جانا،  به  آهنگی  که   میدانم
صدایم  کن  که  آوایت بود چون بلبل سرمست
به  آسایش رسان قلبم، ببر اشک از دو چشمانم
صدایم  کن  بهشت من، نگاهی  سوی  رویا  کن
که از چشمان  زیبایت هزاران بوسه می خوانم
صدایم  کن  به هر شعری، که از سرما زمستانم
بیاور  گرمی  خود  را، نشان   بر  کلک  دستانم
صدایم  کن  صفای دل، نوازش  کن  دل  ما  را 
نباشی  تو  نمی مانم،  خسی  در  باغ و بستانم
صدایم  کن  خوش الحانم، به  هر شعر غزلواره
بدون    تو   نیاسایم،   تویی   هستی  و  ایمانم
#مهدی_غلامیان