دل کافر

درودتان جناب ایوبی بزرگوار!

غزلی بسیار بسیار دلنشین و زیبا را خلق کردید.

سرشار از اصطلاحات بدیع و ترکیبات جدید و خوب.

مصور و ناب.

همراه با تشبیهات نو و مبتکرانه.

آفرین بر زلال احساستان!

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
البته اگر از دیدگاه وزنی، اندکی ویراش شود، زیبایی های غزلتان بیشتر به چشم خواهد آمد.

برای ویرایش این شعر بسیار زیبا، چند پیشنهاد می دهم؛ البته صرفا پیشنهاد هست. می توانید آن را نادیده بگیرید. چون باور دارم هرکسی از دیدگاه و احساس خود به واژه ها می نگرد و هیچ کس مانند شخص شاعر، نمی تواند شعر خویش را اصلاح کند.

_ در مصراع دوم، هجای کشیده ی (ند)، در فعل (زدند) واج (د) اضافه است.
می توان به اینگونه ویرایش کرد:
حرف، بسیار؛ ولی، هیچ یک آواز نبود

_ در مصراع هشتم: خواستم دور شم... (شم) شکل عامیانه ی فعل (شوم) است که در شعر کلاسیک نباید عامیانه نوشت.
برای دور شدن از این کلمه ی عامیانه، می توان مصراع را به شکل زیر بازنویسی کرد:
خواستم دور شوم؛ یک پر پرواز نبود

_ مصراع های یازده و شانزده نیز به اندکی به ویرایش وزنی نیاز دارند که در بازنگری، مطمئن هستم با این قلم شیوا و احساس بکر و زیبایتان، غزل نابتان را زیباتر جلوه خواهید داد. (به قول معروف: مشت نمونه ی خروار است.)

درمقدمه ی نثر هم فعل (اشتراک بگذارم)، سهوا (اشتراک بگزارم) تایپ شده است. همانگونه که می دانید، معنای فعل های (گذاردن) و (گزاردن)، متفاوت هست.

قلمتان همواره در اوج!