بهار علوي

جانم علی غوغای عالم گیر امکان
بر مُلک هفتاد و دو ملت میر و سلطان
.
جانم علی تا جان به جان در سینه دارم
شاهنشه عزّ و جلال و فرّ و احسان
.
صاحب قِران و معنی لاهوت عالم
الفاظ در ذکرش ستایش گوی و جوشان
.
اندر کفَش صد شعله از شمس رسالت
از شرق کویش می زند مهر فروزان
.
دارد از این دردانه و دریای موّاج
عاقل پی دیوانه فریاد خروشان
.
____مستانه در اوصاف او جوشیده صد خم
____مولا و مولانا شود در مدحتش گم
.
جانم علی از ماجرای بدر و خیبر
تا ماجرای خندق و خشم غضنفر
.
مرد آفرین مردی که در کوی شجاعت
یک ضرب شستش می شود معنای حیدر
.
بالیده بر دامان پر مهر محمد
آغشته خُلقش با شمیم مشک و عنبر
.
بنشانده اش در جای خود بر صدر منبر
" من کُنتُ مولا " از لب لعل پیمبر
.
تا روز و شب در گردش ایام باقیست
می نوشد از شهد ولایش میر و قنبر
.
____حصن حصین و و مقتدایی بس خجسته
____او کیست پس در این میان با دست بسته
.
در شوکت و مردانگی موسای عمران
در رأفت و فرزانگی عیسای دوران
.
خضر نبی در حکمتش شاگرد گریان
در عصمتش یوسف نشسته مات و حیران
.
ایوب از صبرش گرفته جرعه ای چند
افتاده در ملک وجودش صد سلیمان
.
مجموع بر مجموعه‌ی انوار بعثت
آئینه ی ایزد نمای حیِّ سبحان
.
خواهی که جاویدان شود مهرت به عالم
بر چار میخ حیدری دل را بکوبان
.
____چرخ و فلک افتاده در شور و ترنم
____مولا و مولانا شود در مدحتش گم
.
جانم فدای شاه خونین دل که هر شب
بی اعتنا بر کرسی و دیوان و منصب
.
فارغ ز اشباه الرجال شوم کوفی
افتادگانی خفته در جهل مرکب
.
با کوله باری از غم و دردی نهفته
نان بر فقیران آورد هر شب مرتب
.
اکنون که در میلاد او پیوسته این نظم
صد شُکر دارم کاین سخن بنشسته بر لب
.
چون گل شکوفد این زمان دیوار کعبه
از یمن مولودش رجب گردد مرجَّب
.
____افتاده در گمراهی و شرک و تزلزل
____بر منکرش یا رب تعقل کن تفضل
.
جانا اگر امروز دارم شعر رنگین
یا در رجز گویم چنین ابیات سنگین
.
بر جای پای شاعران دور و نزدیک
دارم قدم بهر تبرک های زرین
.
فردوسی و عطار و مولانا و اقبال
هم حافظ و هم سعدی و هم فیض و پروین
.
هر کس به قدر ظرف خود در طول ایام
نوشیده زین دریای شکّر گون شهدین
.
از این سخن گر بگذرم دادار مطلق
 دارد به وصف مرتضی صد جمله تحسین
.
____در وصف شاه اوصیا و مدح صفدر
____«ایمان» ندارد هیچ جز قند مکرر