جدایی

میسوزم از جدا یی ومیسوزم از عطش
هر جا که اب دیده د وید م سراب شد
چندی است با پیاله سحر میکنم که خود
دانم رفیق نیمه شبانم شراب شد
سوزی زدرد هجر فتاده است در د لم
زان رفتنی که پر از سوز وتاب شد
گرداب غم به خشم چنان حلقه می زند
گویی در انتهای دلم انقلاب شد
گفتم بیا به کلبه تنهایی ام ببین
امد به صد کرشمه ولی چون حباب شد
صادق ۱۳۹۰
خرداد ماه
کیوی