دل خسته

دلم خیس است از گریه دگر باران نمی خواهد
بگو حافظ که چشم یاری از یاران نمی خواهد

شده دنیا برایم تنگ تر از هر چه می دانی
قفس زندان اتاق تنگ یا دالان نمی خواهد

تمام دردهایم را خلاصه در غزل خواهم
بگو شاعر خلاصه تر، دلم دیوان نمی خواهد

تمام خانه ام ویران شد از این بی وفایی ها
بگو معمار این خانه دگر ایوان نمی خواهد

ز بس پیمان شکن دیدم در این دوران بد عهدی
بگو ای با تعهد این دلم پیمان نمی خواهد

تمام سال من انگار در ماتم شده معنی
بگو ای روزهای من دلم شعبان نمی خواهد

همه با من ز جبران گذشته گفتگو کردند
بگو ای مردمان این خسته تن جبران نمی خواهد

تمام خستگی هایم فقط ی شانه کم دارد
بگو این سر برای درد و دل دامان نمی خواهد

وجودم لرزه می افتد ز بحران های این دنیا
بگو دنیا دگر بس کن که دل بحران نمی خواهد

غزل هایم جدیدا رنگ ایجازی نمی گیرد
قصیده میشود شعرم چرا پایان نمی خواهد

درویش