الهام

الهامست و الهامش 
که به سنگ و سبو میرسد !!
تا بسرایند 
چکامه ی این ایام غارت را ....
وگرنه چگونه میتوان هر دلال بی دلیل را
خویشاوند خواب خورشید خاوران دانست ؟؟؟؟

برسیم به سروقت سروده های او : 
کان قندست کلماتش
که من مگس وار به گِردش گشتم و گَرده گرفتم
 از زنبقهای قافیه اش
تا قوت شبان پرشور شتایش کنم 
زنی که زاییده ی ابرست و 
حریم دلگویه هایش آستان آرزو !!
آری 
چون دامن عذرا مقدس ست 
الهامی کز آسمان به الهام میرسد

شگفتا
که من شعر را میسرایم و
او میبارد 
که من میبارم و او میتراود 
که من میتراوم و او میگرید ....
رقص کولی های جنوب است 
تموج هر ترانه اش
صفیر صوفیان بلخ ست ، 
سروش هر سروده اش !!
 
هی بخت خجسته ؛ 
بی گمان ترا نیز به این بیداری
ندیده بودم
که او را کوزت کوزه بدست
چشمه ای میبینم
که آبشخور گریه های من بود '' 

....ِ
الهامست و کاسه ی اوقاتش
کز شبنم شوریدگی پر میشود 
شعرش
خورشیدی ست کز شرق اشتیاق 
طالع میشود 
کلمات ، کنیزان ماهروی حرم اویند
و آرایه ها 
کبوتران دست آموز بام احساسش
گفته اند که شاعران
وارثان آب و خرد و روشنی اند 
چه مبالغت کنم از حسن روزافزون غزلهایش ؟
که خودِ آبند و جاری در این بایرستان سکوت !!
که خودِ خورشیدند و طالع در این تاریکستان تردید ؟؟ ..
وگرنه کدام بداهه گوی بی سرزمین را میشناسید 
که رفیق مویه های باد و 
تسکین اندوه مهتاب باشد ؟؟
...
ای جماعت عطشان 
که از توهم آب، به دامن صفا و مروه خزیده اید 
الهامست او
شعرش را عاشقانه سر بکشید ..

 

( به بانوی بزرگ غزل : الهام امریاس) ... با تشکر از شعور مدیران این سایت 

 

 

مانا
فاز 14 پارس جنوبی 
12 آبان 1396