انسان امروزی

سکوتِ  من  در  این دنیا

پُر از رمز و پر از معناست

لبانم  بسته ست  امٌا

فقط  منتظرِ فرداست

 

اگر   بینی   مرا   ساکت

نشو غمگین که خاموشم

من  آن  آتشفشانم  که

به وقتش پُر جَر و جوشم

 

به  ظاهر  گرچه  آرامم

درونم آتشِ و غوغاست

علامت های عشقم را

اگر دقت کنی پیداست

 

هزاران قصه دارم من

هزاران حرفِ نا گفته

اگر گویم  بپا  خیزد

تمامِ   عالمِ    خفته

 

 نظامِ   اولِ   انسان    

 نبایستی چنین می بود

غلط بوده که انسان هم

تمامِ  عمر  نمی آسود

 

به  ظاهر  گرچه  آرامم

درونم آتشِ و غوغاست

علامت های عشقم را

اگر دقت کنی پیداست

 

اگر روزی کنم افشاء

غم و غصه نباید باد

تمامِ عالمِ  خفته

شود یکپارچه از فریاد

 

اگر انسان امروزی

نباشد برده ی تقدیر

بسازد سرنوشت ش را

براهِ  نقشه و  تصویر

 

 به  ظاهر  گرچه  آرامم

درونم آتش و غوغاست

علامت های عشقم را

اگر دقت کنی پیداست