سال کبیسه

سلام استاد جوان و با مرام جناب رمضانی عزیز شما دو بزرگوار خوب می دانید این جانب چقدر شما را دوست دارم.... ابتدا بخاطر اخلاق و مرام زیبایتان.....
دوما بخاطر فعالیت زیبا و خود جوشتان بدون منت درسایت شعرناب ...
بدون در خواست و طلبی از ما ! که مدیریت سایت را به عهده داریم ....
به پاس این عملکرد زیبا و ارزشمندتان برای دست گیری کار اموزان و انهایی که تشنه یادگیری هستند... همیشه حمایت تان کردم و خواهم کرد در این راستا به یاری خدا ....

سینای عزیز تقدیمی رمضانی عزیز مبارکت باشد همتبار خوبم

سلام و درود
چه نقد و حرفی می توانم در مقابل این دریای خروشان مهربانی و معرفت بنویسم؟!
جز اینکه دوستت دارم رفیق واقعی روزهای سخت.
این غزل زیبا تسکینی بود بر ناخوش احوالی های این چند روز اخیر.

ابوالفضل جان
دوست مهربان و عزیزم،از خرداد 96 که عضو این انجمن شدم شما همواره به من و سیاهه هایم لطف داشتید.همیشه از مصاحبت با شما ،گفت و گو و نقد هایتان لذت بردم و آموختم.
خدا را شاکرم که در این رفاقت دوطرفه و عمیق،اشعار مشترکی هم تقدیم محفل کردیم......و توانستیم در کنار هم گفت و گوی علمی بکنیم و نوشته هایمان را در کوره ی علم و منطق به پختگی نزدیک کنیم،با یاری استادان و دوستان ادیب و مهربان مان و درفضایی صمیمی و گرم.
امیدوارم که در زمینه ی سرودن و نویسندگی در اوج باشید و از مفاخرمان.

هرچند(درکل) فضای نقد اصیل و سنجیده قدری، کم طرفدار شده است اما امیدوارم بهتر شود،که یقیناً بهتر هم خواهد شد.چون بستگی به موضع صاحب اثر دارد.کسی که خواهان باشد،برایش زمینه های یادگیری از تجارب استادان فراهم است،اگر هم نباشد... به قولی «چو آید به مویی توانی کشید...»

خوشحالم که با این وجود استادانی چون، استاد پارکی، جناب علی صادقی،جناب علی غلامی ،جناب صادقی مود عزیز،استادبانو عجم،بانو بافقی،بانو ناصری نسب بزرگوار و سایر بزرگوارانی که برایم ارزشمند هستند،همیشه در راه یادگیری و نقد شعر یاریمان کردند و از ایشان و علمشان بهره مند شدیم.
مطمئناً رویه ی نقد حقیقی فانوسی فروزان در دستان ماست برای یافتن مسیر صحیح هنر متعالی.همین آموخته هاست که هنرمند را پربار تر از قبل خواهد کرد.

همیشه اعتقادم این بوده که نقد عامل اعتلای هنرست.یعنی دیدن نیمه ی پر و خالی هنر و بررسی مجرد اثر و ریشه های مکتبی و فلسفی اش و ... به دور از ریشه دواندن آن در ساز و کاری یا ایدئولوژی ای خاص .(چیزی که کمیاب است!)
هنوز هم بر این اعتقاد استوارم و امیدوارم که در وجود تمام هنرپویان و اول از همه خودم ،نهادینه شود.واقعاً نهادینه شود و فضا فراخ تر برای اندیشیدن.
کاش محوریت تمام کارهایمان علم بود و بس.
امیدوارم که آرمان فضای مطلق علمی روز ی محقق گردد.

محتاج آموختنم و همچنان پیجوی دانش.وسعی کرده ام همان ارزنی را که فراگرفته ام از دوستانم دریغ نکنم و از روی همیاری و صفای دل ادای دِینی کرده باشم.

از یکایک بزرگواران سپاسگزارم و از ته قلبم آرزوی خیر،تندرستی و نیک بختی را برایشان از خداوند منان خواستار.
از جناب احمدی زاده هم برای مدیریت این مجموعه ممنونم و آرزوی توفیق دارم.
********
پوزش اگر عرایضم طولانی شد.
برای همه آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم که سایه ی تان مستدام باد.
ابوالفضل رمضانی بزرگوار،دوست مهربان و عزیزم از شما بیکران سپاسگزارم بخاطر این غزل زیبا و عالیتان...هرگز این مهر را فراموش نخواهم کرد.
تقدیم به نگاهتان

دنبال عبور چکمه هایی مبهم
رفتم به هزارتوی جایی مبهم
پایان سکوت پرسه ها فهمیدم
من ماندم و قلب و رد پایی مبهم

ارادتمندتان سینا دژآگه