باران که می بارد

سلام وعرض ادب
بسیار عالی

بر وزن عروضی (((مـسـتـفـعـلن، مـسـتـفـعـلن، مـستفعلن، فع))
وزن عروضي جديدي است كه براي اوّلين بار تـوسـّط علی معلم در قـالب (مـثـنـوي) راه يـافـتـه و مـورد استقبال ادب دوستان قرار گرفته است
******************
مصرع اول بیت اول ومصرع اول بیت آخر(حسن مطلع ومقطع)
جوری که سر و ته شعر را می بندند........یعنی شاعر حرفش را کامل زده است.....
مصرع دوم((غم را درون بیت هاشان می پذیرند))
مشکلی ندارد...((هاشان.........بیت هایشان))...سند مالکیت است
نمونه زیادی در شاهنامه یافت میشود...

((بر بست ماندن های ممتد ناگزیرند))
مقداری معنایش دور از ذهن است..اگر ویرایش شود بهتر است
***********

در مورد اختیارات شاعری به صورت کلی میگویم که:
شاعر بنا بر ضرورت وزن یا(( استفاده می کند)) ویا ((استفاده نمی کند))
**
دقت داشته باشیم که این شاعر است که مشخص میکند شعر بر چه وزنی بایستی خوانده شود...
****************************
الباقی بماند برای .............../

سلام و عرض ادب ابوالفضل جان عزیز
امیدوارم که طبعتان جوشان و دریای شعرتان خروشان باشد.
بسیار زیبا و عالی سروده اید.
یک غزل ناب و سنجیده که چندین و چند بار آن را خواندم و لذتی وافر نصیبم شد.
///پوزش می طلبم بابت تاخیر حضور...کمی درگیر گرفتاری های رزومره بودم.///
**********************************************
بسیار خوشحال شدم که غزلی زیبا و قدرتمند از قلمتان خواندم.
معمولاً ساز و کار غزل با قالب هایی که بیشتر برای بیان روایی وقایع استفاده می شود،متفاوت است.
چون اکثراً،باید هر بیت در عین داشتن معنایی مستقل در ارتباط عمودی هم موفق عمل کند و یک انسجام و پیوستگی را شکل دهد که مخاطب را مجاب به ادامه نماید.استقلال هر کدام از ابیات(یا مثلاً دو بیت در کنار هم) مولفه ای تعیین کننده است.
این قابلیت در قالبی مثل رباعی به اوج خود می رسد.در رباعی دیگر فرصت آزمون و خطا نیست و شعر اگر نتواند در دو بیت تلنگری به مخاطب بزند،کار از کار گذشته...

ابیات غزل شما واقعاً توانسته اند این نیاز -یعنی استقلال در عین انسجام-را برای مخاطب و برای خود قالب ،بر طرف سازند.
و در این بین استفاده ی به جا از آرایه های ادبی، لطف کار را دوچندان نموده و یک کار قوی را شکل داده است.
زبان شعر معیار ، تصابیر بکر و تعابیر تر و تازه هستند.
************************************
همان طور که بزرگواران اشاره کردند،وزن شعر:
/مـستفعلن مـستفعلن مـستفعلن فع/ است.(مـستفعلن مـستفعلن مـستفعلاتن در عروض قدیم) یک وزن جدید که سریعاً باب طبع شاعران معاصر قرار گرفت و به سبب اینکه ضرباهنگی حماسی دارد با اکثر قالب ها و مضامین آمیخته شد و به وزنی پرکاربرد در شعر معاصر فارسی بدل شد.زیبایی آن را در این غزل می توان یافت.
شعر از نظر وزنی بی نقص است و اختیارات درست و به جا بکار گرفته شده اند.

نهاد بیت اول تا چهارم،\"غزلهایم\"هستند.یک توصیف نمادین که هم می توان بازتاب دنیای سراینده را در آن مشاهده کرد و هم حالات خود تب شعر و شاعری...
گویی غزل ها نماینده ی رویا های شاعر هستند و دنیای آرمانی او که بارش باران تداعی کننده ی آنهاست و دلتنگی و حزن را برای او به ارمغان می آورد.
باران که می بارد غزل هایم اسیرند
غم را درون بیت هاشان می پذیرند
یک مطلع زیبا که مخاطب را با شعر همراه می کند.
بیت هاشان هم همان بیت هایشان است که واج \"ی\"از آن حذف شده است.اینگونه این حذف ها در زمان اتصال ضمیر قدمتی دیرینه در شعر فارسی دارد.
دریای شب را تا کران با عشق رفتند
طوفان زده باید شبی پهلو بگیرند
زیباترین بیت به نظرم
دریا،کران،طوفان زده و پهلو گرفتن
یک مراعات نظیر عالی که کار آسانی هم نیست.در حقیقت بیت مثل نخ تسبیح است و این واژه ها مانند دانه های آن در کنار هم ردیف شده اند.
پهلو گرفتن یک عبارت دارای ایهام و کنایه وار.
دریای شب اضافه ی تشبیهی
گاهی در این دیوانگی های پر از درد
بر بست ماندن های ممتد ناگزیرند
این بیت برای بنده ثقیل یا سنگین نبود.بعد از مکثی کوتاه لذت بردم و معنارا دریافتم.به نظرم بیت زیباییست.حال اگر قصد ویرایش دارید ،که هیچ،ولی اکنون هم زیباست.
در ضمن هیچ ابهامی هم ندارد و معنی واضح است.(اصطلاحات ادبی مثل ابهام، هر کدام تعریفی دارند)
نم نم،غزل،باران،شکایت،عشق،پایان
با واژه های غم مراعات النظیرند

یک بیت زیبا و تر و تازه...واژه های مصرع اول استادانه چیده شده اند و مصرع بعدی ضربه ی آخر را زده است.
ای ابر غران،اشک هایت را نگه دار
تا غصه ها در کوچه های دل بمیرند

اول شعر اشاره می شود که موقع بارش باران غم درون غزل ها جای میگیرد و به نوعی غزلیدلتنگ متولد می شود.
ساختار این بیت با بیت اول همگون است.که ای باران نبار تا غصه هایم بمیرند و غزلی هم متولد نشود.(اعتراضی هم هست)
اما معمولاً تصور عمومی از باران خاصیت تسکین بخشی آن است و تمنای باران معمول تر است...این تغییر تعبیر زیباست و بدیع.
(هرچند بنده همان تعبیر دوم را زیباتر می دانم)
تنهاترین عابر که باشی درد هایت
در گوشه ای از قلب بیمارت اسیرند
هم تخلصتان را ذکر کرده و هم یک حسن مقطع زیبا سروده اید.
خیلی زیبا بود
احسنت
*****************************************
شعرتان بسیار زیبا بود ابوالفضل عزیز
خیلی لذت بردم و به شما تبریک می گویم.
امیدوارم که در آینده در قالب غزل هم بیش ار پیش بدرخشید.
در پناه حق/