شیرازه عشق

چه سازم چون دلی بیتاب دارم
نگاری نقره چون مهتاب دارم
.
شب است و جهد وصلم بی اثر چون
پریوش زاده ای خوش خواب دارم
.
در این ایام بی مهری به عالم
به سینه گوهری نایاب دارم
.
چنان بغضم فزون شد در غم یار
که هر دم دیده پر سیلاب دارم
.
ز بس اندود شد سیماب هجران
به دل آیینه ای خوناب دارم
.
.
.....چو آذر انتهای برگ ریزان
.....نگاهی خسته دارم بر زمستان
.
.
نگاهی خسته اندوهی شبانه
غمی خاموش از جور زمانه
.
حدیث کهنه‌ی دیروز و امروز
غرور و کینه و قهر و بهانه
.
خوشا شیرازه‌ی عشق و محبت
صفای خنده های کودکانه
.
شفا بر جان مشتاقان نباشد
بجز مهر و وفایی عاشقانه
.
عطش را جز به آبی خوش چه تدبیر
کجا جویم ، کجا آبی روانه
.
.
.....چو آذر عاشقی دلگیر و دل خون
.....چنان عاشق که می خندم به مجنون
.
.
پریشانم ، پریشان ، باد در باد
"ز دست دیده و دل هر دو فریاد"
.
چه دل محنت سرائی خانمان سوز
چه دیده ، ساغر لبریز فرهاد
.
اسیر خاطراتی تلخ و شیرین
شکار کوچه‌ی بن بست صیاد
.
درآمد از همایون تا به عشاق
مکن ژولیده ام در اوج بیداد
.
الا طاهر اگر چشمم نبیند
کجا می گرد این دل دیگر آزاد
.
.
.....چو آمد آذراین شه دخت پاییز
.....ز خواب نازک ای گلنار برخیز
.
.
غم عشقش جهان را سر به سر دار
خدا اندوه «ایمان» بیشتر  دار
.
دمادم شعله‌ی عشقش بیفروز
شب شعرش چنان قرص قمر دار
.
چو بگذارد غم ایام هجران
وصالی بخش و کامش پر شکر دار
.
از این نرمینه‌ی سبز تغزّل
به دشت سینه‌ی خوبان اثر دار
.
به آوای صبا ترکیب این بند
رسان بر گوش و حزنش مختصر دار
.
.
.....بسوزانم چو آذر این نیستان
.....که باز آید بهاران در گلستان