سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۱- طولِ شب ۲- ☄️ شب یلدا☄️ ۳- بمکید ۴- سه شعر کوتاه ۵- روایت یک بوسه ۶- فال حافظ🤍 ۷- مسابقه / تاک ترنم / دکلمه ۸- خیالت ۹- سرگردان 561 ۱۰- دروغ حمایت از شعرنابکانال تلگرام شعرنابتقویم روزدوشنبه 3 دی 1403 23 جمادى الثانية 1446 Monday 23 Dec 2024 |
اشتراک گذاری این شعر
۱۹ شاعر این شعر را خوانده اند
اله یار خادمیان(صادق)،رعنا بهارلویی تخلص باغبان،حمیدنوری(احمد)،سینا دژآگه،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،محمد خسروی فرد،مهران ساغری،علی صادقی،روح اله سرداری،ابوالحسن انصاری (الف رها)،مهدی صادقی مود،ابوالفضل رمضانی (ا تنها)،عباسعلی استکی(چشمه)،یونسی یونس،طاهره حسین زاده(کوهواره)،احمد خدادادی دهکردی،حسن گائینی (رزاس)،واو بافرانی،حسن کریمی
نقدها و نظرات
 شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۲۲:۲۱
درود بزرگوارجالب و زیباست اگر حضرت مرگ نبود چه میشد؟ 
 يکشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۶ ۱۱:۰۴
سلام و درود ارجمند استاددلسروده ی ارج هویداتان مرا یاد حدیث مولا امیرالمومنین (ع)انداخت : " موتوا قبلَ ان تموتوا " و اشعار زیبای مولوی درین زمینه که "محتوای" شعر ارزشمندتان هم کم از آن نیست : بمیر ای دوست پیش از مرگ اگر می زندگی خواهی که ادریس از چُنین مُردن بهشتی گشت پیش از ما ********** جان بسی کَندیّ و اندر پرده‌ای زانکه مردن "اصلِ بد" ناورده‌ای تا نمیری نیست جان کندن تمام بی‌کمالِ نردبان نایی به بام چون ز صد پایه دو پایه کم بُوَد بام را کوشنده نامحرم بُوَد چون رَسَن یک گز ز صد گز کم بُوَد آب اندر دلو از چه کی رود غرقِ این کشتی نیابی ای امیر تا بنَنهی اندرو من الاخیر من آخر اصل دان کو طارق ست کشتی وسواس و غی را غارق ست آفتاب ِ گنبدِ ازرق شود کشتی هش چونک مستغرق شود چون نمردی گشت جان کندن دراز مات شو در صبح ای شمع ِ طراز تا نگشتند اخترانِ ما نهان دان که پنهان ست خورشیدِ جهان گرز بر خود زن من ی در هم شکن زان که پنبهٔ گوش آمد چشم تن گرز بر خود می‌زنی خود ای دنی عکس توست اندر فعالم این منی عکس خود در صورت من دیده‌ای در قتال خویشتن جوشیده‌ای هم‌چو آن شیری که در چَه شد فرو عکسِ خود را خصمِ خود پنداشت او نفی ِ ضدّی هست باشد بی‌شکی تا ز ضد ضد را بدانی اندکی این زمان جز نفی ضد اعلام نیست اندرین نشات دمی بی‌دام نیست بی‌حجابت باید آن ای ذو لباب مرگ را بگزین و بر دران حجاب (نه چنان مرگی که در گوری روی مرگ تبدیلی که در نوری روی) مرد بالغ گشت بچه گی بمرد رومیی شد صبغت زنگی سترد خاک زر شد هیات خاکی نماند غم فرج شد خار غمناکی نماند مصطفی زین گفت کای اسرارجو مرده را خواهی که بینی زنده تو میرود چون زندگان بر خاکدان مرده و جانش شده بر آسمان جانش را این دم به بالا مسکنی ست گر بمیرد روح او را نقل نیست زان که پیش از مرگ او کردست نقل این بمردن فهم آید نه به عقل نقل باشد نه چو نقل جان عام هم‌چو نقلی از مقامی تا مقام هرکه خواهد که ببیند بر زمین مرده‌ای را میرود ظاهر چنین مر ابوبکرِ تقی را گو ببین شد ز صدیقی امیرالمَحشرین اندرین نشات نگر صدّیق را تا به حشر افزون کنی تصدیق را پس محمد صد قیامت بود نقد زان که حل شد در فنای حل و عقد زادهٔ ثانی ست احمد در جهان صد قیامت بود او اندر عیان زو قیامت را همی پرسیده‌اند ای قیامت تا قیامت راه چند با زبانِ حال می‌گفتی بسی که ز محشر حشر را پرسد کسی بهر این گفت آن رسولِ خوش‌پیام رمزِ موتوا قبلَ موتت یا کرام هم‌چنان که مرده‌ام مَن قبل ِ موت زان طرف آورده‌ام این صیت و صوت: پس قیامت شو قیامت را ببین دیدنِ هر چیز را شرط ست این تا نگردی او ندانی‌ّ ش تمام خواه آن انوار باشد یا ظلام عقل گردی عقل را دانی کمال عشق گردی عشق را دانی ذبال گفتمی برهانِ این دعوی مبین گر بدی ادراک اندر خورد این هست انجیر این طرف بسیار و خوار گر رسد مرغی قنق انجیرخوار در همه عالم اگر مَرد و زن اند دم به دم در نزع و اندر مُردن اند آن سخن شان را وصیت ها شُمَر که پدر گوید در آن دم با پسر تا بروید عبرت و رحمت بدین تا ببرّد بیخ ِ بغض و رشک و کین تو بدان نیّت نگر در اقربا تا ز نزعِ او بسوزد دل تورا کلّ آت آت آن را نقد دان دوست را در نزع و اندر فقد دان وز غرض ها زین نظر گردد حجاب این غرض ها را برون افکن ز جَیب ور نیاری خشک بر عجزی مه‌ایست دان که با عاجز گزیده معجزی ست عجز زنجیریست زنجیرت نهاد چشم در زنجیرنه باید گشاد پس تضرع کن کای هادی زیست باز بودم بسته گشتم این ز چیست سخت‌تر افشرده‌ام در شر قدم که لفی خسرم ز قهرت دم به دم از نصیحت های تو کر بوده‌ام بت‌شکن دعوی و بت‌گر بوده‌ام یاد صنعت فرض‌تر یا یاد مرگ مرگ مانند خزان ... تو : اصلِ برگ سال ها این مرگ طبلک می‌زند گوش ِ تو بی گاه جنبش میکند گوید اندر نزع از جان آه مرگ این زمان کردت ز خود آگاه مرگ این گلوی مرگ از نعره گرفت طبل او بشکافت از ضرب شگفت در دقایق خویش را در بافتی رمز ِ مُردن این زمان در یافتی درپناه حق سلامت باشید و دلشاد و سرافراز  شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۰۶:۳۵
درود برشما استاد گرامی جناب صادقی بسیارعالی سروده اید ان شاءالله همه با عاقبت بخیری زندگی کنیم  شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۰۹:۵۱
درود بر جناب صادقی گران قدرمرحبا... خداوند عاقبت ما را ختم به خیر کند 
 شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۱۰:۴۴
سلام و عرض ادب استاد عزیزبسیار زیباست لذت بردم و بهره مند شدم تصویر سازی و مضمون عالی بود. جسارتاً بیت اول تک بیتی است،یا در بافت قطعه؟ پیروز باشید
 شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۱۸:۰۵
اجاق روز ِقسمت ناگهانی کور میگرددشبی خاموش میسازد به مرگی اختر ما را احسنت
 شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۱۸:۴۵
.درود دوست ارجمند پاینده باشید
 شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۱۹:۳۱
سلام جناب صادقی عزیزاشعار زیبایی بودند و تلنگری حسابی... با اینکه می دانیم عاقبتمان را اما باز هم ... برقرار باشید شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۱۹:۳۲
سلام جناب صادقی عزیزاشعار زیبایی بودند و تلنگری حسابی... با اینکه می دانیم عاقبتمان را اما باز هم ... برقرار باشید
 شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶ ۲۲:۰۲
سلام بر استاد صادقی عزیز  نگاهی می کنی از روی حسرت بام دنیا را کبوتر وار می بندد اجل بال وپر ما را عالی بود..و پر از حرف....یاد شعر فروغ افتادم،،//مرگ من روزی فرا خواهد رسید/در بهاری روشن از امواج نور//یا زمستانی غبار آلود و دور//یا خزانی خالی از فریاد و شور//// فقط جسارتا بیتِ پنجم،ضعف تالیف دارد.
يکشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۶ ۰۰:۱۱
عزیزان را یتیم وبی کس وتنها کند دیگردر این آشفته بازار زمانه همسر ما را سلام مجدد عزیزان یتیم و بی کس و تنها میشوند...در این آشفته بازار زمانه همسر مارا.....(اینجا هم مسند می خواهد هم فعل) مثلا تنها کند.غم زده کند... اگر تنها را برای همسر بگیریم،چسباند آن به یتیم و بی کس نامناسب است. امیدوارم که رسانده باشم،حق مطلب را. پیشنهاد: به خاکستر نشاند،غرق درامواج بی رحمی در این آشفته بازار زمانه همسر مارا علی یارتان
 يکشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۶ ۰۰:۱۹
عرض ادب و ارادت .....زیباست با درونمایه ی معنوی قطعه بیشتر در بیان اخلاق معنوی و تعلیمی و مناظره و شکایات بکار میرود.... عالی بود فقط یک نکته ی کوچولو.. در بیت اول ما .....خود جمع است . حتما متوجه هستید احتمالا اشتباه تایپی شد..... درکل عالی بود يکشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۶ ۱۰:۱۲
سلام دوباره خدمت بزرگوارانآقا سینای عزیز دل در مصرع اول،فعل"کند" دو مرتبه به قرینه لفظی حذف شده. اما بنده این را نمیپذیرم که خودِ"تنها کند" در مصرع دوم به قرینه لفظی حذف شود،اگر هم حذف شود،ضعف تالیف است چرا که مسند و فعل جمله قابل حذف نیست. اما نهاد،نیازی ندارد باتوجه به معنای کلی شعر،خواننده خودش نهاد را می یابد...و به نظرم اگر بخواهیم باز تکرار نهاد در بیت داشته باشیم،اصلا حشو ساخته ایم.بقولی می آییم ابرویش را درست کنیم چشمش را کور میکنیم. اما کژتابی را که رد کردید،بنده اینگونه عرض میکنم: 1)عزیزان را یتیم و بی کس تنها می کند و در این آشفته بازار زمانه همسر ما را....(ببینید اینجا ناقص است)//برداشت اول 2)عزیزان را یتیم و بی کس میکند و همسر را تنها.(معنای مدنظر شاعر) برداشت دوم و دور تر(((و))) کار را خراب کرده است. بسیار خوشحال میشوم که هر از گاهی تبادل نظری باشد.. کوچیک همه تان هستم
 يکشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۶ ۱۱:۱۵
درود استاد صادقیغزل بسیار زیبایی با محتوای خوب ازشما بزرگوار خواندم لذت یردم و بهره مند شدم تحلیلهای دوستان را نیز خواندم ونکات ارزشمند از آنها آموختم که دستتان درد نکند واین حقیر فکر میکنم در مصرع نهم بعد از یتیم یک ویرگول قرار بگیرد و حرکت \"وَ \" یعنی حرف و علامت فتحه بگیرد تا حد زیادی درک بهتری از معنی خواهد شددرود بزرگوار
 دوشنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۶ ۱۳:۵۹
عرض ادباستادانه و پرمعناست سروده ی نابتان بهره بردم خداوند عاقبت همه را به خیر کند. انشاءا...   دوشنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۶ ۲۰:۴۲
سلام و عرض ادب جناب صادقی تذکری بجا مرحبا
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعره
کاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
||||||||||
ارسال پیام خصوصی
سید هادی محمدی
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
وحید سلیمی بنی
محمد باقر انصاری دزفولی 
حسین نعمتی منعم 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
کبوتر وار می بندد اجل بال وپر ما را
سخن در باب جان دادن زدیم وغافل از اینکه
بخواهی یا نخواهی می زند ناگه در ما را
درود استادعزیزوبزرگوارم
بسیار عالی بود
زیبا وحکیمانه