مسمط مشترک(1)

 

باهمه ی پرحوصلگی:

بعضی وقت ها نوشتن سخت می شود.سخت تر از هر آنچه تصورش را بکنید.
برای نوشتن پرده ی اول بعضی نمایش ها،آدم باید هی فکر کند و هی فکر کند و هی فکر کند،آخرش هم تلنفش را بردارد و زنگ بزند به یکی از دوستانش و کمک بخواهد.اگر شانس داشته باشد،جهات فکری در یک سو باشند،نمایشنامه ی خوبی از آب در می آید،اما اگر نباشند،هیهات است!
(البته باز اشتباه نشود،هرکسی اثر انگشتی دارد و اجتناب ناپذیر است،بنده فقط جهات فکری را عرض میکنم)
اوایل تیرماه بود که بنده و جناب آقا سینای دژآگه،اولین اثر مشترک را بانام،غزل مشترک منتشر کردیم...آن موقع شاید عده ای گفتند،این کار خوبی نیست که دو فکر متفاوت بخواهند جهت دهنده ی یک شعر شوند یا به عبارتی همان که میگویند،دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند.
اما با انتشار آثار بعدی(دو چهارپاره ی دیگر) کمی منعطف تر به این قضیه نگاه شد!هرچند عده ای هنوز معتقدند این کار،کار غلطی است اما چهارمین اثر مشترک را هم تقدیم حضورتان می کنیم.
و راه گشاترین،برخورد نیز نقد و نقد و نقد است،بنده از همه ی عزیزان دست به قلم سایت استدعای نقد این اثر را دارم.
درضمن خیلی سپاسگزارم از سینای عزیز دل برای کلید زدن،این کار نیک(به زعم خودم)
عرایضم را بیتی از حضرت حافظ تمام میکنم:

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق